и (сврз.) - очекува (гл.)

Имал млада жена и очекувал да се породи. Повеќе сакаше синче.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Лежеше и пак си мислеше и размислуваше. И очекуваше нешто.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Сакав и очекував нешто да се случи, да ме раздрма...
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
- Те нема, долго те нема! Те барав и очекував да ми се јавиш.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Човекот се тресеше со дигната рака кон челото и очекуваше, но секаде, до кај допираа пипалата на слухот, се постилаше недогледна рамница на тишина.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Сите пори му се отворија, испаруваа кон неа и очекуваа.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Одеше по билата на ридовите, за да може да гледа и на едната и на другата страна, повремено ќе се провикнеше: „Ме, меее“, мамејќи го телето и очекувајќи да го чуе од некаде неговото мукање.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Не беше од оној тип луѓе постојано што говори и очекува другите само да го слушаат, ниту пак од оној тип само што слуша, а не отвора уста ни да потпраша ни пак да одговори.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Безизразно гледа во прстите на кловнот и очекува тој најпосле да го вдене конецот низ тесните уши на иглата.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Кловнот зачудено трепка со едното око и очекува.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
И бомби паднаа утредента, на многу места во градот; и болницата ја разурнаа кај Градскиот саат, иако, целиот покрив беше прекриен со голем црвен крст; и добар дел од оние што беа полегнати по креветите и очекуваа помош ги развеа ветрот со големата лопата на смртта; бомбите само касарните ги поштедија, чудо невидено; а тој, мојот маж а твојот татко, гледај го ти него, го лашти зелениот форд; селото гори баба се чешла; го светнува, го дотерува, како божем на свадба ќе го носи, и во понеделникот, на седми април, точно според барањето на известието, се качи во автомобилот и замина кон касарните.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Ете, помина со рамнодушност низ мојата лутина“, си реков.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Знаев и очекував дека еден ден Билјана ќе им се налути на тополите.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Весна ме гледа во очите и очекува.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Си доаѓа Билјана од училиште, јас ја гледам и очекувам да го чујам она нејзино: „Денес за малку ќе добиев петка, ама...“ но таа молчи. Да, да, молчи.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)