и (сврз.) - одговара (гл.)

Еден ист глас поставуваше и одговараше на прашањата.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ако, пак, ги запрашаш словенските книжевници: „Кој ви ги создал буквите и кој ви ги превел книгите?“ - сите знаат и одговарајќи ќе кажат: Свети Константин Философ, наречен Кирил, тој нам ни ги создаде буквите и книгите ги преведе, заедно со брата си Методија. Уште се живи оние што ги виделе нив.“
„За буквите“ од Црноризец Храбар (1754)
Бато грабливо ги вадеше бонбоните од црвеното ќесе и одговараше со полна уста. - Благодарам, ќе бидам.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Куклата ѓаволски ги врти очите и одговара со придушен глас: - Може.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
И Доста за цело време ги слушаше благословите и одговараше: „амин, амин, мили мајчички, мили сестрички, чул ве господ".
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Покрај секој добиток, или група добици, стоеја по еден или двајца пазачи и одговараа на прашањата од муштериите.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)