Но, таа сѐ уште не се чувствува добро и води борба со француското социјално осигурување да ја вратат во болница, да продолжат да ја лекуваат и да ѝ овозможат да го школува својот син.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
до госпоѓицата осуденик допираат само крпчиња пареа од одалечениот свет- бледите испарувања се распрснуваат низ шумата- нема каде да се оди- за госпоѓицата осуденик нема ни најмало патче- таа всушност и не постои- дише чекори зборува дури се храни и води љубов но животот прекинал со неа ни здивче ветер- во шумата сум- во салата сум-
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Како што течеа работите нашата врска се продлабочуваше, иако бев многу претпазлива и непопустлива и водев строга стратегија за да се уверам дека навистина, негативното влијание во нашата врска било поради таа таканаречена магија.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Значи, малиот другар кој божем мене ми се додели автоматски, зошто бившиот спортист, нели, беше со Лима, не беше многу убав, но беше некако мил и водевме интересен дијалог.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Тој ја теши, а потоа двајцата легнуваат в кревет и водат љубов.”
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
После видов дека држи пороже и води натоварено магаре на кое качено, завиткано во гуна, јаваше едно дете.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Оти Господ кога словото го пратил, за луѓе го сотворил, и водел сметка од луѓе да може прочитано да биде“.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Тренинзите и трките се одвиваа на еден рид близу градот, што сите го викавме Зајачки Рид, не затоа што таму имаше зајаци, туку затоа што ноќе таму се состануваа љубовни парови и водеа љубов по автомобили, на брзина.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Тогаш седнуваше со домарот над мангалот во кујната, кршеше од домашниот леб, сркаше од манастирскиот грав, мезеше од биеното сирење на вжарената маша, отпиваше од стомната покрстено вино и водеше најприземен разговор за тоа како не се исплатува да го држиш и да го раниш магарето зиме кога нема работа во полето, како е поарно да го пуштиш без самар во снеговите на планината да го изедат волците, а напролет да си купиш младо магаре па да му го главиш стариот самар и да си вршиш работа, оти живеачката е една, а скапа, а пак треба да се преживее, да се одживее некако.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Најди си друго пенкало! Не ме интересира!
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Вечерите ги поминуваме сами со нашите цимери, а ноќта, кога Марија заспива, Дејан низ темницата се мушнува во мојата соба, се пикнува под болничките чаршафи и водиме љубов на разнишаниот метален кревет.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Обземен и воден од својата себичност, целта како шаренолика пеперутка лета пред неговите очи. Го мами.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Скалилата беа поставени однадвор и водеа надолу, кон покривот од тремот. Се повлече од прозорецот. 79
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Зимаа стркала топка од бели мисли но ти не извика топла е студенината на снегот Па сега без прекин чекориш по тенкиот млаз од светлината што како пат виножитен се распнал меѓу погледите и води во густата жижа на едно познато молчење Се чудиш зошто се гранките во превезот румено бел проѕирни како мирната и широката мрежа на очите Но колку и да се надвесени тие над мртвите води сепак би те грабнале на раце
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Таа е бушидо фигура. Кога вели дека е уличен самурај, таа мисли прилично буквално. Го има тој код.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Докторовата ординација се наоѓаше во Скарсдејл, во неговата куќа во кафено-бел лажен тјудор стил и опкружена со дабови стари колку крајслерот на мојот дедо.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Да, таа е тешка и за мене, но таа е некој вид имагинација од моето...
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Ако тоа ќе ја направи Бреда среќна - ако тоа ѝ ги олесни ситничарските стравови што ја подјадуваа деноноќно - тогаш тоа треба да се направи. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 158
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
ТЛ: И водејќи љубов, таа вели... ВГ: „Без отисоци од прсти“.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Јадев тофу- сирење, ги исмејував лепрата и билхарзиасисот, како јас да сум имун, и водев љубов во кеса.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)