и (сврз.) - влета (гл.)

Настаните што ги пренесуваше Душка, до степен на вриење ја зголемуваа нејзината возбуда, па речиси и влета во прегратка.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Еден ден кога кравата се телеше со мака и кога ветеринарот Скрез и Цанулица ги немаше долго да излезат од ќералот, Цанул се довлечка до прозорчето од ќералот, и кога ги виде истркалани во сеното, му удри крвта в глава, ја грабна вилата и влета внатре кршејќи ја вратата и забодувајќи ја вилата во бутината од Скрез.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)