ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Бабата Русинка нѐ повика да влеземе во собата, а ние срамежливо ја подотворивме вратата и влеговме со козлето.

Учителот ја прими тужбата и влезе во кругот на законот.

- Знаете, господине директоре, - почна Гоце да се извлекува, - нешто се бев замислил.

Гоце се упати во канцеларијата, чукна на вратата и влезе.

Селото го држеше сардисано и само со негово разрешение можеше некој да излезе и влезе, а секој ден тепаше барем по еден двајца селани да ги кажат комитите.

Потоа Арслан си направи пат со камшикот и влезе во средето на народот.

Ги виде сите свои робови и робинки пред себе; ги виде и убавите и млади невести Доста и Дунава Макреви, ја виде и бела Бојана Жиовката, па погледот му падна и на Доста Рожденката, околу која толку години се вртка, но сега кај него немаше ни зрнце милосрдие, ни зрнце мерак, ни зрнце човештилак.

Се опуштив небаре спијам - очите затворени, а дишењето рамномерно.

Почувствував дека некој ја подотвори вратата и влезе во собата.

Перформансот се претвори во оргијастичко прскање поликолор со таков спонтанитет и енергија што зачудената од почеток публика брзо се ослободи од првобитната фрустрација и влезе во таква екстатичност што сето тоа почна да наликува на некаков Вуду ритуал.

Кате стана, го соблече фустанот преку глава, ги отфрли чевлите како влечки и влезе во бањата.

Не можеше повеќе да издржи и влезе во кујната.

Не му рече: „Директоре, престанете“, туку „Фис, престани“ и мене ми беше јасно дека сѐ е готово; во еден миг вратата се отвори и влезе Земанек; рече: „Што му правите на човекот?“

„Сега излези и влези како што влегува воспитан човек, а не како говедо“, рече.

Кажуваше Филозофот собитија чудесни уште многу, а јас го слушав со уста подзината, со очи ококорени, со душа возљубена по ука; говореше дека таа топлина и самиот веќе може да ја почувствува, иако не толку јасно како слепецот од Кападокија; говореше дека огнот е праизвор на писмото, како што сонцето е извор на денот, исток негов; говореше дека огнот е и утока на писмото, крај негов, оти секое писмо во оган се претвора; книгите горат затоа што во нив има букви, и топлина огромна; оти не можеш да запалиш нешто во што топлина веќе нема, како што е тоа со каменот или водата; затоа што е потешко да запалиш камен одошто дрво и хартија; но и каменот, велеше може да согори ако на него се забележи писмо топло, и доказ за тоа се ѕвездите опашести; говореше дека сѐ на овој свет е писмо, дека целиот свет е книга; говореше чудесни нешта а јас го слушав и толку се занесов што не забележав кога вратата се отвори и влезе отец Стефан Лествичник.

И токму кога влегол во својата одаја и сакав да се помолам Богу, вратата се отвори и влезе Писмородецот. „На пат готви се да тргнеш утре“, ми рече.

И јас го принесов ковчежето кон клучалницата раширена, зјапната, црна; и го пуштив сподобието грозно, и тоа, како да се бевме договориле, зачекори право кон светлината што биеше од клучалницата, и цело се вовре низ неа, и влезе. Внатре, во тајната.

Отрчав до гимназијата и влегов; се упатив во канцеларијата на директорот.

И додека јас се молев за него, тој се прекрсти трипати, се помоли Богу пред вратата и потем ја отклучи клучалницата и влезе.

Одеа со бавен чекор, чиниш го мереа патот, свртија лево и ја фатија благата угорнина и влегоа во шумата.

Се зачудив, бидејќи бев сигурна дека не можеше да ме види зад пердето и влегов во другата соба.

Стоев во претсобјето, мирисот беше ист како и пред да заминам, оној мирис кој го донесовме со себе кога се вселивме во тој дом кога имав единаесет години, и кој остануваше непроменет и откако Зигмунд се отсели кога имав дваесет и една година, и откако се мажеа и од домот заминуваа моите сестри, и по заминувањето од дома на брат ми Александар, тој мирис на нашиот дом остана ист и откако умре татко кога имав триесет и четири години, една година пред да заминам за Гнездо.

Бравата беше иста, завртев двапати. Ја отворив вратата и влегов.

„Не баш“, рече таа и влезе во кујната.

А кога ти вечерта дојде од некаде и влезе кришум внатре, чувме плач во одајата, чувме дека дете „се роди“, и тогаш јасно ми стана зошто мајка ми редеше дипли на мевот и зошто седеше затворена во одајата чекајќи те тебе.

Го променила убао лисицата и влегле в кочија, та му го однесла кај царо зет.

’Ршум ми прави. Ми ја разорува околијата. Гледам ја скратило косата и влегло во панталони.

Попот ги допеа молитвите, се сврте кон олтарот, се прекрсти и влезе.

Еднаш беше сум ја заборавила вратата од печалката отворена. И влегле кокошките. Му се навртеле на лебот да го колват.

Онисифор Мечкојад ја бутнал вратата со нога (светецот се затетеравил од ударот, копитото на коњот се допреле до аждерот) и влегол во одајче претесно и за џуџе.

На накривеното куќиште била заглавена над вратата икона од оревово дрво: безимен светец со чудесно лице на млад левент во пламена облека и со пламено копје во пребелите раце јава градест и гривест коњ и убива ламја со густ тутунски чад во ноздрите, боде многузаба исклештеност со грбник на костреш, а во далечина, под замагленото лилаво и алово небо, пукаат планини на чии преслапи зарѓуваат капки сонце - тече црна крв меѓу премазни камења, опашот на чудовиштето со последен бес се обвива околу младите нозе на белецот, земјата испукала од морничавост, во пукнатините повеќе се насетуваат отколку што се гледаат змии и гуштери.

И кога се спогодија и влегоа во една споредна улица, потрчав.

Џипот мина крај густежот и по неколку метри сврте на левата страна и влезе во еден широко отворен хангар.

Се провре низ оградата и влезе во градината, се растрча, а по некое време дојде до борот сред градината и почна да копа крај неговото стебло.

Еден многу стар човек, подгрбавен но подвижен, со бели мустаци што стрчеа напред како на рак, ја турна подвижната врата и влезе внатре.

„ Тргнав по неа низ портата, преку задниот двор и влегов во една визбена кујна.

Помина низ собата и влезе во малечката кујна.

За миг беше сам, а потоа вратата се отвори и влезе О'Брајан.

Полека, наслушнувајќи ги крцкањата, се качив по скалите и влегов во мојата соба.

Кога слушна дедот Петко дека од една лира нагоре што ќе земат ќе ги делат, го зајаде левата рака, и си помисли: „Аха! Ќе ве сошиа јас вечер обата, и тебе и Ила", и влегоа во Младеновата крчма.

Затворените деца Мариовчиња исплашени од јатаганите на сејмените патема, се смирија и влегоа во конакот како јагниња во трло.

Стасаа пред училиштето и влегоа во училишниот двор.

XII Квечерината по богослужбата во која игуменот, отец Серафим, отец Иларион и сите калуѓери, се молеа господ да помогне манастирот да не се приклучува кон Албанија, полковникот Жино, шетајќи низ манастирот, ја виде црквата отворена, влезе внатре, виде дека нема никого и влезе да ги разгледува уште еднаш и подетално фреските што ги прикажуваат чудата на свети Наум.

Повторно ја затвори вратата и влезе во просторијата на десната страна.

- Тогаш оди, ама порано врати се! - рече мајка му и влезе во куќата да ја внесе солта.

Кога тројцата германски војници се скрија зад кривината, Трајче кроце ја отвори вратата и влезе кај чичко Талета.

Горјан го внесе самарчето и влегоа во пештерата.

- Што направив, ќе ти кажам кога ќе слезеш долу од чатијата - рече Трајче и влезе во куќата, каде што мајка му готвеше ужина за мајсторите.

- Ама мајсторски измислиле да се извлечат! - рече Трајче и влезе дома.

– „Шоана, али навистина е ова, али на соне; види сега и децана да ме познават и на име да ме викаат, чудна оваа работа ќе биде; ај да видиме Господ што ќе каже“, си велел сам во себе и влегол у човекот дома.

Дошле на Солун и влегле во една гемија та се упатиле за на Божи гроб.

Истрела во бравата, ја отвори вратата и влезе.

Александар ја тресна вратата и влезе во својата соба.

Дедо Мраз ги остави елените со празни санки и влезе во прекрасната куќа на пламенокосиот.

Џ се скри во фрижидерот, а полицајците ја скршија вратата и влегоа во станот.

Стана и влезе дома. Во топлата одаја го разбива мракот малендавото кандилце чие пламенче трепери пред ликот на Богородица - иконата стара што од памтивек виси во ќошот.

„Господ нека ти е на помош„, пак сожаливо се прекрсти игуманијата и влезе во конакот.

Истиот миг ние двајцата се смиривме.

Е, сега сѐ ќе и каже и мојата лага веднаш ќе се открие.

Сета се тресам! Лексилиум ќе морам да се напијам поради вас, скотови едни! – и влезе внатре, треснувајќи ја толку силно вратата што мислев дека не само стаклото туку и ѕидовите од куќата ќе се искршат.

Нему сѐ уште ништо не му беше појасно, но кога чу дека Бак се вратил, скокна и влезе внатре: - Мамо, мамичке – викаше по тетка ми – дојди, сѐ ќе ти објаснам.

Тихо и внимателно ја отворија вратата и влегоа внатре.

- Јас ќе ти донесам, - рече Билјана и влезе дома.