и (сврз.) - варди (гл.)

Луѓето наследиле од дедовците навики и знаења; напролет го садат компирот на онаа педа земја што ја имаат, се веднат со копачките во лозјата зад ридот, го следат со очи снежното окопнување во дабовиот честак; налето се виткаат над компирот да го приткријат со тврдите грутки, ги колнат ненаситните кртови, чекаат дожд, наесен го слават гроздоберот и вардат - што помалку леб ќе се изеде, со повеќе зрна ќе се засеат ораниците.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
И чекаше, седеше пред колибата наутро до навечер и вардејќи на Пазарџиски Пат и на Голем Пат, по едниот или по другиот, чекаше да се врати Јован од војна.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Таа седеше на едно черџе, што секогаш си го носеше, и вардеше и од воздух и од земја.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Луѓето наследиле од дедовците навики и знаење; напролет го садат компирот на онаа педа земја што ја имаат, се веднат со копачките во лозјата зад ридот, го следат со очи снежното окопнување во дабовиот честак; налето се виткаат над компирот да го прикријат со тврдите грутки, ги колнат ненаситните кртови, чекаат дожд; наесен го слават гроздоберот и вардат - што помалку леб ќе се изеде, сѐ повеќе зрна ќе се засеат ораниците.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)