и (сврз.) - шест (бр.)

Помислив дека и Јован сега спие, и Ратка спие, и шесте деца се заспани кое каде се нашло во куќата, се свило како што го навалило сонот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
На дваесет и шест не се „лежи“. Си купувам уште една.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Двоколката, сега само на едно тркало, се влечела малку со чкртање по камења и дупки и застанала.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Имаме четириесет и три воденици и ни беа нужни осумдесет и шест тркалезни плочи за мелење. Сега сме помалку. Останавме најтврдоглавите. Дваесет и деветмина.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Можеби триесет и шест, можеби триесет и седум, се изненадил од прашањето Онисифор Проказник.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Го спуштил стеблото крај легнатото тркало на двоколката, прашал кој ќе му помогне.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Можеле да се зграпчат, секој со крвави прсти да му ги копа очите на другиот, а некои од другите подоцна кажувале дека и едниот и другиот Онисифор го сонувале пред тоа покојникот Дмитар-Пејко, жив и со живи прикаски на танките усни за она што ќе се случи, навистина за она што се случило подоцна на патот од Кукулино кон нигде и на пат од тоа нигде кон селото со седумдесет и шест куќи, најубавите од камен врзуван со вар, повеќето накривени, плитарски.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Од нивната мрачава и сеништата бегаат. Ништо повеќе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Бездруго, рекол првиот. - Пепелта на човекот е пак тој самиот, пепел. - Кога ќе те сторам пепел, пак биди тоа што си сега, рекол вториот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Двајца, беличот Блаже Задгорец и Богдан Преслапец, му пришле, другите чекале. Триесет и шесте запреги зад скршената кола биле беспомошни.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
1 Иако Кукулино имало седумдесет и шест куќи, речиси сите полегнати до самото подножје на планинската црногорица, само четириесет и тројца домаќини, оние што биле тешкораки и тврдоглави, урнале дел северни карпи, ги раздробиле и подигнале свои воденици.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Колку години имаш? со отсутност на нељубопитен човек прашал Доце Срменков.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Еден опцул, повеќемина му се придружиле - по таа двоколка на триесет и шест запреги им бил запрен патот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Уште порано пративме човек со нешто пари, ги потсетил Онисифор Проказник. - Тој ви кажал, мислам.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Што ќе правам сега, со пет шолјички и шест тацни?
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Новите гости стигнаа рано изутрина. Млад човек, дебела жена, мало бебе и шест куфери.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Бил регрутиран уште во почетокот на Втората светска војна и шест години минал на три фронта.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Од 1951 година, кога го објавил романот Кај беше, Адаме?, станува професионален писател.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Поминаа можеби дваесет и четири часа откако јадеше, последен пат, можеби и триесет и шест.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Џулија имаше дваесет и шест години.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
За алките заковаа синџир од два метри должина, па тој синџир го врзаа за алката на наредниот и така со дваесет и шест метри синџир и тринаесет алки ги оковаа сите бунтовници на по два метра растојание еден од друг, да можат да одат на двојни редови.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Поминаа пет месеци. Од школо ми се врати син ми плаченичкум. Рацете посинати и натечени.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А еден ден дојдоа и Маџирите да пљачкосуваат.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- У нас, во нашето село кога го донесоа новиот поп, селаните рекоа - не го сакаме. Тоа беше есента. Триесет и шестата.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Две години затвор во Кожани. Кога си дојде дома, ми рече: - Јас, Ристанке, ќе си одам во Америка.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Искушението станува големо за читателот: дали да се впушти во имагинацијата на еден автор, како и во перипетиите кога го водат во 1979 година во сталинистичка Албанија, на возраст од триесет и шест години, во составот на една културна делегација од Македонија?
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)