Треба нешто да ми се стори ќефот на Петрета Даскалот, зашто по воие извикувања тој ја запеа „Еден билбил што пее во мај месец...“.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Пајтонот, направен во Виена со тајно место за динамит, лажните руски благородници го оставаат бездруго на погрешно место, зашто по експолозијата, со која се прекинува шепотењето на некоја сура од Коранот, ни на крвавиот султан, најкрвав за Ерменците по ваквото утнување, ни на ичоганите, пашите, капудан-пашите, улемите и сите други големци не им се случува ништо; тие остануваат бледи, збунети и живи.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Кога роси и дете кога си игра на улицата И мајка од некаде кога довикува И златна јаболка во дворот кога се ниша Излезете на молитва За вечен да биде таа слика Зашто по многу време ќе застанеш под прозорец И гледаш: Веќе е есен и детето во тебе го нема И пред тебе и сушата и лисјето венат и ниту роси и којзнае каде е Магдалена...
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Слепите најдобро можат да оценат каков е некој човек, зашто по говорот го мерат...
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
21. МОРЕТО ГО ПРЕПЛИВА, НО ТОНЕ ВО БАРА - тоа непливачот за пливач го вели зашто по рацете вакцини му се жарат со болест да му ги лечат болните цели...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Но, едно катче, во дното на кафеаната, сето е во духот на „Фауст“, зашто по ѕидиштата, со јарко изразени бои се прикажани сцени од баханалиите на „Валпургиската ноќ“ од „Фауст“...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)