Кој ќе посведочи ако не ние  за болките и чемерите, за плачот и лелекот,  молитвите и солзите, за исчекувањата без крај,  за пожарот, за викот и крикот, за ужасниот пораз,  за откорнувањето и патиштата  што сѐ подалеку нѐ водеа од дома  и надежно ќе проречи  дека по години и по времиња  пак се ќе биде наше?
               
             
           
            
            
              „На пат со времето“
               од Петре Наковски 
              (2010)