Подоцна сосема се забрани и беше издаден ферман целата волна да се прибира од султанот за изработка на облека за војската. Така беше дури не се поништи забраната.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Таа фати такси кон едниот крај на градот, а тој тргна пеш кон спротивниот - дури не си ни закажаа следна средба.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Везден ја прелистував книгата на родените сѐ дури не го пронајдов и оној ред во кој се препознаваа и буквите на моето име – синџирче од глуварчиња што го плетат децата пролети.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
МЛАДИЧОТ: И немам. Јас дури не сум сигурен ни дека тој се наоѓа во престолнинава.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
И така само израснуваше тоа во него, грижливо криено и придушувано од неговите рачички, што беа вредни, но веќе и премногу обрастени и заплеткани во коровот на тоа проклетство; се вкоренуваше тоа темелно во него низ сончевите денови на едно цело лето; деновите остануваа лилави и без никаква виделина за ова старче високо на скелињата горе, дури не стаса и до соништата.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Место сето тоа ти, застанат така пред жената и со оние тројца мајстори, што ти дишеа во вратот, пред жената, целата раздрохтавена како пауница од задружната благота, не можеше да смислиш ништо друго, освен да ги требиш сламките од засушениот малтер на чекичот во твоите раце, дури не ти притекна онаа мудрост, која успеа да ја протепкавиш во неколкуте збора, што ги исцеди од својот гнев како мајчиното млеко:
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Упаднав утрово во сред муабет на две баби во автобусот бр. 5, на добро разработена тема, и со внимание ја проследив сета дискусија која се разви на половина автобус, на горната платформа и сите здушно учествуваа во правењето на сармата, од тоа дали е поубава од лански лист чуван во сол и вода или е подобар свежо набран од „еколошки“ двор во Карпош кај баба Нада, која лозниците никако не ги прска дури не накалапи 30 пакетчиња.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Наутро, дури не се накашла, душа во себе немам. Да не, нешто, не се разбуди.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И сега и утре да молчи ѝ кажувам, и да молчи сѐ дури не помине луњата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Тој пишти, а јас мавам, дури не ме заболе раката.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И ќе се сопка на грутки, на длапки, ќе паѓа и ќе станува, дури не му се испразни душата в уста.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Тоа Доксим, мажот ми, ме тера да го навадам пиперот дури не стегнало сонцето.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ние гледаме по него. Сѐ дури не се изгуби зад меѓите, дури не се испразни патот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Не те пушта дури не дојде Дуко да го искара.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Ајде, мори, повјасајте, ќе им викам, ајде да ја претераме нивава, дури не се опрлила сосема пченкава, дури не се омацурила, ќе им викам и ќе си копам напред, одам пред сите.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Станувај, велам, дури не сум станал јас. Жената ги зема стомните и оди на чешма. Оди и се враќа.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А јас ги силам другачките, им подвикнувам да истераме повеќе од нивата дури не ни дошла сенката под петици.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Не ја ни мрднав целната комода дури не сетив дека треба, најпрвин, да ги отстранам фиоките.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
„Понекогаш“, рече таа, „ тие те третираат со нешто... нешто на што не можеш да му се противставиш, нешто на што дури не можеш ни да мислиш.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Со моето тело го покосивте и мојот говор. Ме оставивте сама и црните сокови на вашата неизбежност. Ќе ме хранат дури не легнете крај мене.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Се вртка, се шутка дури не му направи Ристе ишарет со очите да му ја извади шамијата од уста. Тоа го направи без мака.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ах Боженце, и ти златна Богородице, ви се молам, душата да не ми ја земете дури не се сторам пак човек и тогаш ќе познае татко ми и мајка ми како ќе работам во куќава и како ќе ги слушам“.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
ПОЦКО: На здравје, куме, на здравје! (Му ја полни чашата пак со ракија.)
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
АРСО: (Како да го сожалува.) Е, ама ќе ја држиш чашката дури не се испразни, зашто таа сирота, си нема столче, ѝ се окршило.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Како што го правеше тоа, дишењето му стануваше сѐ погласно и погласно, сѐ дури не почнеше да ми го гризе задниот дел од вратот кога почнуваше да влегува во мене.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Јас не слушав туку само пцуев и го држев окото, обидувајќи се да почувствувам дали нешто не ми е во ред со клепката.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Златни еленчиња, дури не ми попуштило срцево, одвлечете ме што подалеку одовде!
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Ме бараа многу, дури не можев да одговарам на сите тие барања. Но не те заборавив.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Сѐ дури не ме седнаа на масичката до вратата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Ај да си легнеме, велам, дури не се разбудиле другариве.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)