Поставија две нишалки од плетено праќе сред тремот и тивко седнаа, додека ѕвездите истлејуваа во темнината како сиви зрнца од сол расфрлани на хоризонтите.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Таа немо, со склопените усни се моли оваа ноќ да трае додека ѕвездите не изгорат.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Ноќва виното другарува со моите усни додека ѕвездите прават пат за твоите мисли... јас ги редам зборовите како мозаик...
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)