додека (сврз.) - сонце (имн.)

Ливајн работеше во тишина како и другите, додека сонцето го печеше по вратот, испарувањата на мочуриштето и од труповите му ги полнеа белите дробови, пуштајќи сѐ да се случува, сега потполно без воља ниту способност да размислува за тоа; но сфаќајќи некако дека на ситуацијата не & беше потребна размисла или 18 Margina #1 [1994] | okno.mk рационализација.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Тоа беше нешто како кога би сакал некаде каде што нема сонце некому да му ја покажеш својата сенка што идела по тебе или одела пред тебе додека сонцето греело. ***
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Јули ќе бидеме двајцата, додека сонцето ни ги милува на песок.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Утредента, додека сонцето се качуваше кон својот зенит, Тинка, ќерка Парамонова и внука Богданова, го најде недоистинат и без грч на лицето.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Долго, долго додека сонцето ни ја менуваше бојата на кожата од бела во чоколадна.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Оваа мисла ме зафаќа, додека сонцето изгрева, на пат кон дома.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Сите наши егзистенцијални кризи елегантно се вкапсулирани во една малечка таблета.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Утредента, додека сонцето сѐ уште се готвеше да отскочи на небото и да продолжи да ја пече жетвата, дедо Бошко, онаков сув, висок и подгрбавен, излезе од дома.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Така тие, во заедничката тишина, читаа страници од светите книги, сè додека сонцето не го осветлеше небото и додека не исчезнеше писмото на ѕвездите.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Сладолед во недоглед На Зоран Тортевски-Тосе Ене ја улицата, свиочи и правули, потскокнува и клекнува додека сонцето ја водени и ја суши во очи!
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
И додека сонцето осветлуваше половина свет, дрвјата дремкаа под напливот на топлиот ветер.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Додека сонцето изгреваше ќе го потчукнеше со тупаницата одстрана камионот, а возачот, смешкајќи се му возвраќаше со едно „здраво“.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)