додека (сврз.) - склоност (имн.)

Носечката улога понекогаш на исклучително смелите слики, чиишто граници на полисемија далеку ја надминуваат нивната фунција во „нормалната” проза, исто така е лирски елемент, додека склоноста кон патетична реторика ја создава допирната точка со драмата.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)