Тој остануваше, сѐ додека мајка ми не ќе го повикаше со силниот глас да се вразуми и да дојде на топло во кујната.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Им мавтавме со веѓите охрабрувачки, додека мајките нѐ гледаа презриво и ги вардеа гласно и загрижено, оддалечувајќи ги од нашата неприличност.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Мислев на сево ова во мојата дупка, додека мајка ми и Витрив се маткаа во другата соба.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
И сето тоа се случува сега, додека мајка ти лежи овде на креветов, еден чекор од тебе?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Но што ќе се случи откако помеѓу вас двајцата ќе лежат натрупани толку многу лопати земја?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Еднаш мојата мајка се врати предвреме, и се загледа во цртежите наредени по масата, столовите, шпоретот, покрај прозорецот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Цртав и дома, скришум, а понекогаш, додека мајка ми беше во продавницата да му помага на татко, си ги редев цртежите по кујната.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Криста по тие средби уште долго седеше така вкочанета.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Родителите ги допираат рацете на Криста за поздрав, ќеркичката ѝ се фрла околу вратот и ја гушка додека мајката останува скаменета, а потоа заминуваат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Плачеше цел ден, зад заклучената врата на својата соба, додека мајка ѝ залудно ја викаше да јаде.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
И додека мајката и го бришеше носето, малото девојче радосно се насмевна.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Како што беше вистина и онаа пролетна утрина, додека на горниот крај на селото се собираше тајфата печалбари пред заминување, а тука беа и тапаните, веднаш тука, на ледината крај патот и младичите го играа Тешкото околу нив, а тој беше со татка си скраја и мајка му молчеше крај нив со црвени очи; тој беше накитен со низалки костени, јаболка и по неколку ореи, првопратено, додека мајка му му шепнуваше „Змејко сине“, а тој можеше да види како му се стегаат на татка му вилиците и како сите мускули набабруваат и се скаменуваат под поцрнетата кожа на неговото лице, исто онака, како кога беше многу лут татко му, но Змејко сега можеше добро да знае дека тоа не е од никаква лутина.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Како вчера да беше, позади зелената трафика кај „Работнички дом“, го пропуштав првиот, па вториот, третиот автобус, додека мајка ми дома на ходник со будилникот в рака ме чекаше броејќи ги минутите... од 21 часот па натаму, со истата реплика: „Само ако дознае татко ти, тешко тебе!“
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
И, колку и да звучи чудно, додека подготвуваме испити кај мене и додека мајка му ни пржеше јајца од желка, ми се доверуваше.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Сите апчиња во мојот живот Ги паметам малите зрнца од „Б комплекс“ што ги крадев додека мајка ми не беше тука и сè уште го чувствувам тој горчливо-сладок вкус во устата.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
По шест години, кога малата требаше да добие потврда од матичниот лекар дека е здрава и дека може да оди во забавиште, по целиот пат додека мајка ѝ ја возеше, викаше на цел глас и плачеше, божем ѕрцките ѝ ги вадат.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Но кога тој нараснал а таа почнала да поболува, морал сам да заработува за двајцата.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Од тие неколку невини и копнежливи љубовни погледи, додека мајката, кинејќи го со заби конецот го крпеше Десимира, се изроди сета идна несреќа на чупата и на сиот сој Јанчески.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Благуна и Десимир потоа неколку пати се сретнаа долу, зад копите во ограѓето, а тоа не остана незабележително од жителите на Потковицата и врз Благуна падна тешка клевета - дека таа, оној пат, ги предала и дека сѐ уште ги предава луѓето од Организацијата.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
На своите осамени обиколки на синорот беше стигнал да се зближи некако со говедарката Ристана Голушкоска со син ѝ Димко Силистарко, па тие, не без сочувство за нивните страдања во туѓа земја и меѓу туѓинци, брзо ја разнесоа низ Потковицата: Додека бил Видан малечко и додека мајка му можела да работи, го водела со себе по белградските господарски куќи за да ѝ помага.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Ползеше и по нивјето додека мајка му работеше, гризеше тревки и растенија, гризеше земја и варовник, лижеше по камењата како овца по сол, обезбедувајќи си недостаток на калциум; го запознаваше животот околу себе фаќајќи и играјќи си со бубалки, црвчиња и секакви гадурии што му лазеа по рацете и нозете.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Дедо им Диониш понекогаш на долго и на широко им кажуваше за Света Гора, ама раскинато, без ред, додека мајка им, исто така не одеднаш, туку расветлуваше по некоја година од тоа време.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
- А кога те погребаа? - го прашуваше Чауле додека Мајката ситно се смееше.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
- Зошто да ме погребат? - човечето најнапред го прашуваше Чауле а потоа дотрча и кај Мајката. - Имаш видено некого жив да погребаат?
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Вечерта влезе во дневната соба додека мајка ѝ гледаше телевизија ѝ рече да ѝ купи дезодоранс.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Девојчињата ѝ свртеа грб и почнаа да си разменуваат погледи.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Се враќам на започнатото. Додека мајка ти раскажуваше, јас непрекинато долго и молчешкум ја гпедав и го запамтив секое треперење на нејзините образи и збрчканото чело.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Дедо ми и баба ми, чинам, се разбудуваа и пред мајка ми или татко ми, ама се таеја во постелата сè додека мајка ми не го свареше планинскиот чај зимно време, и кафето измешано со повеќе печен и мелен уров летно време.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Паметам како приквечерта, додека мајка ми в огниште го ставаше котелот да зоврие вода за да ни ги измие главите, баба ми ме прати да го викнам Килета на поп Донета, мајка ми нему да му ја измие главата.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Брзо-брзо ќе се наредевме околу софрата додека мајка ни почнуваше со пукањето на пуканките.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Тој ова го зборува додека мајка не проговорува ни збор.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)