Гаврани не грачете, секавици не секајте од рид до рид, славеи за миг замолкнете и молчете додека земјата не налегне врз младоста што ја прими...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Просто да не ти се верува: облетот на планетата го збира во загадочната насмевка која ќе угрева и угрева се’ додека земјата весело си се врти околу сонцето.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)
А оној продолжи и сега да отскака исто како да не се случило ништо, цепејќи ја белината на сиот оној простор нагоре, пречекорувајќи и по десетина метра во еден заграб, додека земјата подмолно протатнуваше од секој негов скок.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)