додека (сврз.) - јас (зам.)

И додека јас се измачував со разни филозофски становишта при изнаоѓање добра солуција за расветлување на македонската сага: Оп, еве ти сега, вест, нова вест, НОВИНА: Деновиве ја слушнав вестта дека сателитското вешто око, поставено над Македонија, некаде кај Куманово, во месноста Кокино откри ОПСЕРВАТОРИУМ! (Но, од таму некаде кај Кратово е родум мојата прабаба Трајанка, од село Железница).
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Кога се правевме дека таа се загледала низ прозорецот надвор, а јас преку главите на патиниците на задниот крај на автобусот додека јас ѝ го подместував и таа му се подместуваше со помошта на движењата што ни ги овозможуваше клацкањето и нерамномерното одење и подзастанување на автобусот.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Во секој случај, додека јас не знаев дали нешто видов или не, со сигурност знам дека таму некаде отаде каде што се појави онаа толпа народ со извици, транспаренти и знамиња закркореа машинки и митралези...
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Не морам на тоа да мислам сега додека имам сексуален однос со жената, но каде најде тоа да се подметне сега додека јас на умирање лежам во својата смртна постела.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Ние не можеме ни во спор да влеземе зашто овие две реплики одат една во друга: додека јас ја зговарам мојата реплика, тој ја изговара својата и тие, двете спротивни реплики, влегуваат една во друга како две сламки една во друга и не се знае ни дали воопшто има спор а камо ли во што тој се состои.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Додека јас бев отсутен, обземен со себе си, Коле наредуваше околу пијачката.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Во истиот момент додека јас го анализирав момчето и размислував како го познавам кога првпат го гледам, мајка ми викна...
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
МАНОИЛ: Јас сум должен да заминам, а ти ќе останеш во оваа куќа сѐ додека јас сум жив! (Тргнува кон вратата) Збогум!
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Затоа, додека јас не се искачам на онаа карпа, ти не тргнувај!
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Додека јас не се искачам по првото рамниште, ти не поаѓаш Разбра?
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
И ете ти го тој, додека јас така си мислев, право над глава, над мене, почна да се врти како сврдел навртен во мене и почна да ми слегува тој сврделот право на темето од мојата глава.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Притоа, додека јас Доаѓав до вратата, додека ја отворав и додека излегував на тротоарот, нешто се случуваше.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Сиот настан на улицата, тука, зад авлијата, дојде до својата кулминација во времето додека јас ја отворав вратата и излегував на тротоарот.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
По нецел час јас веќе можев да стојам на нозе; се исправив и видов дека додека јас сум бил во мојата светлина и со неа, Земанек и другарите ме пренесле во самиот археолошки локалитет, под едно импровизирано тремче кое си го направиле археолозите да ги штити од сонцето; ме легнале на едно полско креветче.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ќе го слушнеш повикот, ќе запреш со работата таму каде што си стигнал и ќе отрчаш кон пумпата за да се ослободиш од калта што си ја назбрал на рацете и по нозете".
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Всушност проблемот е во тоа дека некој треба неа да ја извлече додека јас поткревам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Ристе, помогни ми! - викам гласно.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Така барем беше додека јас работев во ќеремидницата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се будев во собата во која спиев со моите четири сестри, внимателно станував од креветот кој го делев со Паулина, и потоа на прсти се приближував до прозорецот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Многупати ноќе се будев од соништата во кои мама ме водеше в река, застанувавме во плиткото, а потоа таа ми го фаќаше главчето, и ме потопуваше додека јас губев здив под водата, и гледав како рибите ме касаат по лицето; или пак мама се претвораше во ѕвер и ме растргнуваше; или пак јас бев птица за која таа не знаеше дека е нејзината ќерка, па ме фаќаше, ми ја отсекуваше главата, а потоа го попаруваше моето обезглавено тело и ми ги кубеше пердувите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Со првиот снег, додека јас спиев, жена ми го замолила соседот да го заколе петелот, како што правевме и другите години за да не замрзне, да не пцовиса од студ.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Еден мој пријател, кој беше во војска истите две години додека јас бев во морнарицата, ме снабди со деталите.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Ви советувам, господине... да не излегувате отаде, сѐ додека јас не Ве повикам.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Тој, другиот, да стоеше малку подалеку од мене, во оној миг, додека јас не стасав до чамот, и да му закопаше барем уште три зрна во ребрата, додека беше далдисан по мене, оној прекрасен, оној судбински самјак.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Само што го зедовме сокот, падна нова наредба да им подели лижавчиња на дечињата и тој, без поговор, иако наполу подготвен да седне, се исправи и почна да буричка по торбите и, додека јас го одвраќав, дека, ете, нема потреба и дека децата ќе ги тера на вода, таа го погледна строго и тој пак се нурна назад.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Муабетот ми беше дека додека јас, избеганата од болница, стоев и менував улоги од драмата „Една жена седум лица“, поминаа десеттина добри коли и два џипа.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И, додека јас се борев за здив, затоа што заборавив дека имам и нос, тој се гушеше од смеење.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Можеби поради муабетот со една раскажувачка, која всушност повеќе е преведувачка со блескава насмевка, затоа што, прво, замислете, не јаде благо кога ѝ нудите и, додека јас мислам дека е поради забите и каријасот, таа ми раскажува за холестеролот во крвта и препораките од „типот“, кој по дома ѝ е маж, а по надвор и доктор, како сѐ треба да се спушти на количество од една третина.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А потоа се сврте кон мене и додека јас и децата, кои така добро ме познаваат, се газевме од смеење, ми подаде едно каменче.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И, додека јас им ја пуштам ’Фроузен’ од Мадона, тече модна ревија.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Сепак знаев дека се израмнуваме: мојот дух се наоѓаше во неговата едноставна војничка блуза без ордени додека јас размислував со неговиот разум.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Трчаа по мене и стрелаа додека јас се занимавав со својата сенка и сфатив дека не ме следи сенката туку гревот. Темниот грев.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Издишувам. 20.25 Чувствувам вртоглавица, но веројатно би ја чувствувале и вие кога би вдишувале и издишувале вака.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Не сакавме да размислуваме за не-веројатноста, за тоа дека можеби и ќе се најдеме во некој воз но дека тоа нема да биде доволно бидејќи овојпат нема да смее да се прекрши она што однапред ќе биде одредено; ја замолив да не мисли, само метрото нека си оди, и никако да не плаче во текот на тие две недели додека јас ќе ја барам; без збор е договорено дека доколку рокот истекне а ние не успееме да се видиме или дури и ако се видиме но само додека не нè раздвојат два различни ходници, веќе нема да има смисла враќањето во кафулето, портата на нејзината зграда.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
А, да го вдишевте ова што го вдишувам моментално, веќе ќе лежевте на подот додека јас би освојувал планини. 20.30 Одам до огледалото и ги гледам зениците кои се мали како врвови на игли.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Сепак знаев дека се става на војничка блуза без ордени додека јас размислував со неговиот разум.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Трчаа по мене и стрелаа додека јас се занимавав со својата сенка и сфатив дека не ме следи сенката туку гревот. Темниот грев.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Затоа, додека јас умирам, подобро е да си далеку од мене како едвај чујно ехо на љубовта за која требаше да се живее.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Можеби Симон се склонил зад вратата на оставата, откако ме посматрал од тремот, додека јас стоев во светлиот круг на дворот.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Душата ми се кинеше од тага и се прашував што правиш дома сам, додека јас бев на работа.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Додека јас го читам писмото, во офф одекнува гласот на сестра ми Фелон следен со мелодраматична музика: „Драги мој брате Стивен Керингтон, Овде во Денвер е лудо и незаборавно и штета што те нема да шизиме заедно, а не само мене живец по живец да ми корнат... Во превод: полудевме!
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Јас и Бил се согласуваме речиси во сè, освен во една работа: тој смета дека неодамна требаше да ја викне Кери Вошингтон како гостин во своето шоу, додека јас мислам дека тоа требаше порано да му текне и почесто да му текнува, барем до промената на власта (во Бушовиот режим Кери е лута опозиционерка, а лутината преубаво ѝ стои).
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
За да биде работата посмешна, минувачите околу нас пет пари не даваат за ниската температура: шетаат развиени батки по тесни маички те разноразни разголени тети на ролерки, додека јас и мојата животна сопатничка го набљудуваме светот околу себе ѕиркајќи низ тесните процепи помеѓу нашите шалови и наметки, облечени како двајца Ескими сред сезона на парење на поларните мечки.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Вие можете да се држите настрана, од надвор да набљудувате што се случува и да употребувате нови концепти, артикулации и модели.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Некои општествени теоретичари сугерираат дека треба да се зборува за „доцен модернитет”, додека јас му давам предност на терминот „постмодернитет” кој поттикнува поголема интелектуална одважност - ослободувајќи ве од врзаностите за одредени артикулации типични за модерните времиња.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Поради здравјето, ми вели додека ја затворам вратата од лифтот, а потоа, на патот нагоре, таа започнува со кажувањето на првата приказна во текот на оваа посета и веќе е некаде кај описот на канцеларијата на адвокатот Сечков, додека јас сѐ уште ја затворам вратата од двата куфера во рацете.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Но на Зоки повеќе не му се црта. - Тато, - вели тој, - но додека јас цртав... тревата се исуши. Ако? Нека остане жолта!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Некој ќе го земе со автомобил, ќе го изгушка и ќе го однесе на некое непознато место додека јас седам заклучена надвор од тој свет.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тогаш мислев дека проблемот е во нив, но сега мислам дека знам во што била работата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Таа спиеше до него, тој ја хранеше и беше како бумбарче дебела, додека јас бев слаба.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Сестра ми ќе го чекаше на портата и ќе викаше: Ајде тате дојди, донеси ми бомбонче, додека јас си велев – е, блазе ти стебе.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Сѐ додека јас ебам не ми е гајле кој ги држи за рака и кој им пее под пенџер на тие кои ги ебам.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Истрча кон мене силно ме бакна право в уста и додека јас се освестив од убавото чувство тој со брзи чекори изчезна во темнината.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
И тука си игравме. Си игравме и се боревме сѐ додека јас не ги запознав неговите желби, а тој моите.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Седев во хотелскиот бар кога Бароуз влезе со две прекрасни англиски момчиња.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
ТЛ: Бароуз и јас сме блиски пријатели. Сме поминале многу нешта заедно. Бев во Тангер 1961.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во едно интервју во Лондон, во еден од моите ретки луцидни моменти, реков дека разликата меѓу она што Бароуз го прави и она што јас го правам е во тоа што Бароуз едноставно ги лепи работите на хартија додека јас сѐ распрснувам.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Кога се враќам од училиште, мојата мајка веќе ме чека дома и во кујната подготвува вкусен ручек, а потоа, додека јас и Бреза играме, а татко ми чита весник, мајка ми чисти низ куќа, пере, пегла и готви.“
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Ги стави дланките врз лицето, поседе малку така, додека јас и Бреза стоевме без збор крај неа, потоа стана, нѐ прегрна толку силно што ми се чинеше дека коските ќе ни ги искриши и рече: - Простете ми, толку ме избезумивте што не знаев што зборувам.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Ним сигурно разговорот не им беше завршен зашто додека јас се токмев да седнам што поблиску до нив за да ги слушам што зборуваат, дедо ми ми рече: - Земи го пагурчето со ракија и оди, однеси му го на Даскалот. Се дупна од работа тој...
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Кога тој се врати со списокот на јадењата, авторот го зеде, го држеше на масата како поттурнат в десно, некако далеку од себе и му рече: „Слушај! Додека јас читам, донеси ми едно шише бела Александрија!“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тогаш, додека јас пишував изјава во канцеларијата на правникот другарот Бигата, влезе другарот Едо Бранов, ја прочита изјавата и рече дека тие „со оваа изјава можат да се сликаат“.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Кога почувствува во рацете дека јас нејзиното барање го исполнувам, таа тогаш, додека јас се спуштав на колена лизгајќи ѝ ги дланките преку колковите и по слабините надолу, го отпаша коланот од бањарката, се разголе откривајќи се пред мене без гаќи, со своето тело како целото излеано од млеко, ми допушти да ја изгледам па ми ја стави дланката од својата десна рака на темето и додека ги подвиткуваше нозете во колената и ги подрасчекоруваше, ми ја стегна главата, просто ми се навре на лицето...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
9 Така, додека јас одев на пробната работа, Стомачето се врткаше во некои сомнителни кругови.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Кога дојде газдата да ги расчистиме сметките, да му го вратам клучот, баш детално ми раскажа што се случувало таму во тој еден месец додека јас не бев присутна.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
- Бреза! – вресна како да го колат еден ден, додека јас си чепкав нешто во мојата соба. – Брзо да си дошла ваму!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Ти да не си ми ја зела празната касета?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Се плашев Игбал да не си замине додека јас се расправам со брат ми.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)