- Не ти пречи овој мирис од нафта? - го извлеков од себе последниот остаток од добрата волја додека седнував.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Но, јас ставам на устата шамиче, кашлам и, кога доаѓаме на средината од ридот, успевам да прошепотам: – Јас ве љубам, Надја!
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
„На жената од над амбисот мислиш?” праша мајка ми додека седнуваше да се потпише во бележникот на поштарот за примените пари.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Го закачи во ходникот сакото што го носеше наметнато преку рака а во собата додека седнуваше на столчето со скусени ногарки не престана да си ја брише потта од челото.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Нејзе ѝ се „допаѓа“ ова лизгање, меѓутоа, додека седнува во санката, како и порано, таа е бледа, трепери и одвај дише од страв.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
А потоа наеднаш почна да се смее.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)