дека (сврз.) - таму (прил.)

Подоцна, за време на судењето, застапниците на КПУЗ-Скопје пред судот објаснуваа дека „според новата систематизација и организација за рабо- та во затворот, како и според Правилникот за работни односи, токму тоа работно место е предвидено за дипломиран правник со искуство“!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Според Зефиќ овој нивни „аргумент“ е класична манипулација и невистина, а на сите вработени во оваа установа им е јасно дека таму отсекогаш како референти работеа луѓе со средно образование, затоа што се работи за чиста техничко- административна работа (per analogia, тоа би било како докторка да биде преместена да работи како медицинска сестра!?).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во секој случај, додека јас не знаев дали нешто видов или не, со сигурност знам дека таму некаде отаде каде што се појави онаа толпа народ со извици, транспаренти и знамиња закркореа машинки и митралези...
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
- Па сите ние знаеме дека таму одиме, - ми вели тој мене докажувајќи ми нешто што мене и ми било прилично познато.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Реков за што станува збор, дека не е голем проблем, дека за час може да се реши, но тие едноставно ме собраа, рекоа дека таму ќе објаснам, ме одведоа во квартниот оддел на полицијата, ме ставија во едно тесна просторија зад решетки и ме заборавија.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Веќе ми имаше кажано дека се одвикнал да пие турско кафе, дека таму пиел филтер, но еве сега има прилика пак да се навикне.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Не знам дали му се оствари сонот, дека таму, како бојаџија и уметник пресликувач, ќе стане богат и, можеби, уште и славен.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Јас бев упорна. Не се грижев за тоа.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Урната на Пане Скендеров е на Мирогој. Велат дека таму секогаш има свежо цвеќе!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Мајка ми плачеше со месеци на терасата на која баба ми го плетеше највкусниот кукурек на сите времиња.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Кога отидов во Будимпешта, тие кои беа одговорни за нас ми велеа ...ееехее, ќе одиш во Југославија и што мислиш, дека таму ќе учиш македонски?
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Истовремено, се случија и многу други значајни работи. шетајќи низ улиците открив еден UFO, се сеќавам дека со мене тогаш беа само Давид и Паул, но подоцна Давид во едно свое писмо ми напиша дека таму било целото негово семејство - неговата жена Ruth и неговите четири деца, а покрај нив и Ackerman, Musicmaster, Tim Harvey, Yanagi, Rhoda Mappo, Cavel­ lini, Andy Warhol и уште цел еден куп луѓе - целиот свет.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Но сум бил и во Париз, тука подзастана и со особена нагласка продолжи да расправа дека таму го видел Рудолф Валентино, најголемиот љубовник на сите свои времиња.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Го оптоварува, значи, грижата за неа, помислата како таа врви без него во овие тешки воени времиња, особено зашто знае дека таму нема некого што би ѝ понудил каква годе помош доколку таа ѝ биде нужна.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тој беше нестрплив да ја види својата Гица, најубава девојка во селото, а мене ми вети дека таму ќе ми најде непремено љубовница, ако ништо друго - ќе ми нареди работа со некоја од своите братучеди.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Каде го најдовте? - праша некој од луѓето. - На бачило, - одговори овчарот. - Знаевме дека таму се крие.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Се оддалечивме од галантеријата, се врткавме околу играчките со надеж дека таму ќе мавнеме некоја џамлија - ама и таму ништо.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Ајде, уште едно качување!“ извикав за да ја прекратам мачната ситуација. И се качувавме... качувавме... качувавме... до четвртиот кат.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
ЏЕРОНИМО
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ја воспостави врската, нарача во недела да дојде Гуцето со леб и тутун и уште кај зајдисоице се вратија кај другарите на Сливина со добри известија: дека таму уште немало излезени потери.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но за нивно сожаление в село беа останале десетина старци и коџабашијата Трајко.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Било снег до појас. Дошле откај Огражден, минале покрај Дуковските колиби, како да знаеле дека таму има секогаш сè за јадење.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Не, Кротка не се мрднуваше. Како да беше заборавила дека е дојдена од дивината и дека таму припаѓа.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Да не мислиш дека таму нè гостеа со топли сомуни?  - Убав на мајка.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Кога таа се намурти во неразбирање, ѝ објасни дека и книги се даваат на заем и дека таму тој е само помошник.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Постојат моменти кога човек извршува симболично самоубиство, уживајќи во сопственото исчезнување и понижување: тоа се моменти кога човек сака до толку да се понижи, што да падне сосема ниско, а да ги убеди другите дека таму доле, му е сосема добро и дека е задоволен.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Се разбира дека таму му се потсмеваа и дека тоа го оддалечи за некое време од мене.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Каде е Луција“, прашував. „Луција замина; рече дека ќе оди кај тетка ѝ во Велес, и дека таму ќе преспие, оти тетка ѝ ја очекувала на гости.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Мислам мајка ми од тие причини сметаше дека таму каде што се луѓето таму се и неправдите - реков. - Веројатно - се согласи Даскалов.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Мајка ми велеше: „Не плаши се дека ќе ги погазиш правилата на однесувањето додека трагаш по вистината.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
-Но осаменоста не мора да се смета опачина на животот. Или пустош.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Наслушнале дека таму негде во грмушката лежи вистината, но која е таа грмушка, е, тоа е се уште тајна.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Присуството на гејови „во голем број е показател на културна подлога што е слободоумна и разновидна – а оттука и благотворна за креативноста“; тоа е и „знак дека местото е возбудливо, дека таму луѓето можат да се вклопат и да си бидат тоа што се“, дека таму „човечката клима“ е поволна и дека „квалитетот на местото“ претставува важна вредност за заедницата.12
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
-Злобните луѓе трчаат во прегратката на небиднината, не знаејќи дека таму се пропаѓа.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Сиот растреперен ми се жалеше дека таму луѓето имаат страшни и напрегнати лица и дека насекаде му мириса на лага и расипаност.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
А тие ни рекоа на сите да им кажуваме дека таму во Браилово сите деца се живи и здрави, дека се облечени во нови алишта и дека спијат во кревети со бели чаршафи, а јадење имаат колку душа им сака...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
- Ники... (за тие кои не знаат - старото име е Негочани) - Нема картонче за доказ дека таму ја преминавте границата... – сомнително ме гледа в очи и со пенкалото нервозно удира на пасошката корица.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
За тие кои беа на бој секогаш бевме оптоварени со најлошата мисла, со најголемиот страв, а за тие, малите, што ги собраа не потхрануваше мислата дека таму каде што ги однесоа нема бој, нема пукање, нема убивање, дека се живи и здрави.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ни рекоа дека таму, во државите, ќе останете само неколку денови, додека не биде истеран непријателот...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Знаевме дека таму од крајот на јули 1948 до крајот на октомври 1949 година, од разни болести изумреа старци и поголем број бебиња и едно и двегодишни деца, па морало да има гробишта.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Сега читам во весниците дека таму ќе се прави музеј.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И одејќи се присетувам дека таму на Копанче, Харо, Бухеци, Орлето, Полената, Лисец, Баро, Јамата, Чука, Чарно и каде ли уште не, гробовите на паднатите не се разликуваа еден од друг.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И ако го најдеш, ќе му кажеш дека станал татко.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Вети ми дека таму, во тој логор, ќе го побараш.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И таму вистина има тушеви, ама како маска.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ќеркичата повремено погледнува во правецот во кој гледа Криста, знае дека таму има нешто што го гледа само мајка ѝ , нешто што тие не можат да го видат, но го претпоставуваат, го чувствуваат тоа нешто во кое таа е загледана, и кое ја проголтува.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Велат дека таму понекогаш внесуваат луѓе во простории во кои им велат дека ќе се тушираат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Сигурно им е подобро,“ реков.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога не можат да побегнат, замислуваат дека другите, оние кои можат да ја стоплат и исполнат ледената пустош во нив, се предмети, и дека секое човечко суштество е само прецизен механизам, не повеќе жив отколку некој часовник, и така безживотен не може да ја измести ужаснувачката мртвост на нивната празнина.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тие луѓе чекорат низ животот носејќи ја ужасната ледена пустош во градите, чекорат истоштени од доживувањето на таа ужасна празнотија, но во миговите кога ќе почувствуваат дека таму, наместо ледената пустош, може да има топлина и исполнетост, бегаат од она што може да ја донесе промената.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Потоа бабата, или дедото, станува, и вели: „Да одиме…“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Пред да заминат им рекле дека таму ќе им биде подобро.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ако ковчестата рака не ѝ беше извадена над чаршафот, да го стега и да го тутка во болка, таа немаше да сфати дека таму лежи мајка ѝ.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Кога ја донесоа дома за да умре, и ја легнаа на големиот брачен кревет во спалната, таа едвај да виде дека таму лежи човек.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И сфати дека носталгијата што сè почесто ја мачи е потребата повторно да го вкуси токму тоа чувство – вториот прв бакнеж, навестување без форсирање, божји знак дека таму има цел еден свет што полека почнува да ѝ се отвора, природен, совршено погоден само за нејзината форма.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Станува, оди до вратите, наслушува зад нив и откако ќе се увери дека таму е сѐ мирно, пристапува кон претресот на креденецот.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Почнав вистински да се сомневам дека машината се претвора во чорапоголтач и дека таму некаде, внатре во неа, до каде што ми стига мојот женски пилешки мозок, околу познавањето на мотористика (ако така се вика науката за чистење сифони, одвод под када, казанче што капе и машина што рипа како да видела дух на секое центрифугирање), постои нешто што сака силно да ме изнервира.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Си помислија дека таму, во затворот му се случило нешто на Ѓорета, штом Атанас толку силно го плачеше, или дека му се случило нешто, лошо, на некого од Ѓоревите тука, во Поктовицата, или, пак, дека нешто лошо му се случило лично нему, на Атанаса.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А кога стигнаа во дворот, на прагот на куќата нивна, ги најдоа мајка му Илинка, браќата и деда му Блажета, тихи и скукалени.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Едни таму виделе жена, која била млада, угул гола и која се покривала само со косата, црна како капинка, други, пак, велат дека таму имало еден ливод, кој личел на светец, со брадулче, но телото му било долго, голо, обрастено само со мов, со опашка, дебело и без нозе.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Постоеше верување, некаде до крајот на последната Голема војна, оттаму и името на кладенецот, дека таму, на Самовилец, живеат самовили и дека ноќе, на месечина, горе на Плоштината, играат ора со овчарите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Се разбира, жртвите бегаат, заминуваат спрема Белград, мислејќи си дека таму ќе бидат оставени на мира.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А таму, на ан кај Стомнаровци, откако ги отспретнаа колите и откако ги врзаа коњите во пондилата, во меаната на штрек чекаа да дојде Аџи Пано, стрико Максимов: по него, за да го извика, Максим го испрати калфата Стомнарски.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И знајеќи дека таму кај што има борачка има и плачка, и знаејќи дека таму кај што се собрале Арнаути има и кавги кои секогаш со лошо завршуваат за христијаните, ги одведе потковичаните на ан кај Стомнаровци.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Овој начин на прогонување е многу исплатлив, и тој, како член на „Одбрана“, бездруго ќе биде награден.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но од сето тоа, изгледа, точно е само дека таму, горе, на гранките на дрвото, има орли, картали.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Светлината што џарка од нивните дворни пенџериња, сите еднакви, еднакво мали и поредени едно подруго во долга и права низа од Северна Порта до Западна се растопува во светлината на месечината, па одвај, одвај да може да се рече дека таму има пенџериња и дека тие светат.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Рече дека таму било мирно за живеење, раатиште.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сум чул, вели, дека таму не смееш и накриво да го погледнеш кучето. Богами, ви велам, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Оти се чу дека таму одел скришум да свири. 113
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- И дека таму беше истепано многу народ и шумата почна да оди.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Беше свесна дека таму е сè нејасно и опасно и не знаеше што да направи друго освен да бега.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
И таа бегаше и збиваше не знаејќи како да си ја собере својата испокината душа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Како кога си мислев на плоштадот, на прекршената река и бучавите, а потоа...
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тогаш се истегнав во креветот, здрвена и речиси завивам, речиси трчам да ја разбудам мама, да ја гризнам за да се разбуди.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Би сакала да ѝ пратам телеграма, пакети, да знам дека ѝ се добро децата или дека нема деца – зашто ми се чини дека таму немам деца – и ѝ треба утеха, сожалување, бонбони.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Знам дека таму сигурно одново ме тепаат.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Не знаеше кога почнал да разговара самиот со себеси и не знаеше дали навистина рекол гласно дека ќе појде во мансатирот Свети Никита, дека таму, во тишина и под трепетливи зелени покриви, ќе размислува за својот дотогашен живот.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Знам, дека таму долу, во пеколот, има некој што мечтае за овде.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Сега знам дека таму, горе на небото, има ангел кој ме чува.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Таа го задржуваше да не оди, да остане овде да работи, но фирмата му рече дека градилиштето се сели во Брно и дека таму ќе остане додека заврши работата.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Не ме одврати ни испробаното тврдење дека таму не можеше да се пушти ни игла, а да не се забие во некакво не употребливо нешто.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Почна да врне, имавме малку одмор од неколку минути и видов дека таму каде што стапнал добитокот водата светкаше, се наведнував за да се напијам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Цвета подобро помина, често одеше кај маќеата и не беше чудно дека таму пиела вода, иако не признаваше.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ми се чинеше, да имаше вода и кај непријателот, дури и да знаев дека ќе ме убијат, ќе одев да се напијам, а потоа нека се случеше што сака.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Имавме по два часа за шетање низ паркот и тоа време јас максимално го користев во првите неколку дена, а потоа се почесто останував затворен во ќелијата загледан низ решетката во еден од малите прозорци од женскиот дел, од каде ми се чинеше дека ме опсипува бран на светлина што ми е наменета само мене и која само јас ја чувствувам, убеден дека таму една жена го има истото чувство кое потоа продолжува во долг плач со солзи кои се и мои солзи.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Сфатив дека таму длабоко под вода е гробот на неговата жена и на мајка му и татко му.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
И кај двата мита може да се забележи дека го содржат уверувањето дека таму некаде во неодредената иднина, автоматски, животот ќе биде подобар отколку денес, како и залажувањето и самозалажувањето дека сивилото на сегашноста е нужен предуслов за розевоста на иднината.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Карл е малечко момче. Му треба време да се навикне, дека таму, некаде далеку, во некоја далечна земја, има уште една мајка, за која првпат станува свесен...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Да бидеш сигурна дека таму сè ќе помине добро.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Кажува дека таму сѐ уште имало место.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
И реакцијата на моите сестри можам само да ја претпоставам оти тие доаѓаа од богатата рамница и од богатото село и од убавата куќа во улицата Лазо Колишевски број 10 во која се спиеше во чисто варосани и големи одаи на дрвени кревети, а знаеја и тоа дека таму имав кревет во кој сам сум спиел и една одајка од неколку квадрати со рустикална маса над која сум ги правел првите белешки од мојот Дневник, а и некои експерименти од физика и хемија.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Со едното око Чана гледа дека таму напред локомотивата испушта прво бело облаче, потоа ждригнува клобурци клобурци црни саѓи што целата ја покриваат, клобурците се претвораат во писок, во дрангож и во воздишки низ сите вагони.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
ВЕРА: Навистина е чудно: јас сонував дека некој го затворил во шкаф за облека, а кога почнаа да го отклучуваат и да го тресат шкафот, тој самиот дотрча со калауз, страшно сериозен, и помагаше во отклучувањето, а кога најпосле отклучија, се виде дека таму виси само еден фрак. Необично, нели?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
— Ми дојде ли мори, продадена душо? — го сретна Милан Јована и му ја покажа сувата врба крај Вардар, што требаше да го заплаши Ѓура дека таму, на врбата, ќе го заврши животот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
9. Ѓаволот ќе знае зошто го помнам сонувачот Маркс Баш во пабот Spanniards Inn во Лондон Но кога веќе го спомнав пабот Редно е да ви кажам дека таму често навраќаа И поетот Џон Китс и писателот Чарлс Дикенс Обајцата беа големи љубители на сонувачки пасијанс Па си редеа ред сон ред јаве И уште ред смеа ред тага Отпосле за нив се дозна дека му припаѓале На редот на големите сонувачи
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Мајка, со каталогот на Ла Ринашенте, ни покажуваше дека таму, далеку, зад морето, постои еден друг свет, друг живот, којшто таа еднаш во животот го видела, го до­живеала.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ниту сакаше јас таму да заминам, не пак да останам, макар што мајка ми, од турска рода, беше постојано со мислите свртена кон Турција, верувајќи дека таму ни е спасот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Насетуваше дека таму требаше откорнатото семејство повторно да го корени.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Не можевме ниту да наслутиме дека таму никогаш повеќе нема да се вратиме...
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Краварката ѝ рекла дека познавала еден Полјак кој избегал од германската војска за да ѝ се причипчи на една Србинка-вдовица; дека таму, кај нив, при крајот на војната се нашле секакви, не само Полјаци, ѝ објаснила краварката.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тој Господар од светот на соништата лично му објаснил дека таму, горе, во неговиот свет, личноста е ослободена од секаков вид ограничувања.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Мислиме дека во тој простор, што Поетот го нарекува небесна сфера, еднаш или двапати тој го има донесено и она чудно, за многу неупатени поединци суетно решение, дека таму никогаш нема да дозволи да се чувствува приземјен.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
А јас бев сигурен дека таму, сосем улуглава, стои мајка ми и мавта со црната шамија.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Со тоа, не во секој случај, не предизвикувате опструкција на движењето на другите, а и колку што ми е познато, со тоа не кршите никаков закон.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Така живееме веќе подолго време, единствено што навикнавме да веруваме дека таму некаде „зад аголот” постои еден суреден, транспарентен рационален свет, крај на историјата.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Сѐ ќе стапне во мирување кога ќе стигнеме во тој рационално организиран, совршен свет.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Можно е дека таму стоите поради своите принципи или затоа што не можете да се помрднете.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Велат дека таму, во сепарињата на таа кафеана, се плетела и се расплетувала темната страна на нашиот живот, а тоа беше животот на многумина злосторници, кои наеднаш ќе осамнеа како убијци, како учесници во злостори, како уценувачи на видни граѓани кои на некои други видни граѓани не им се допаѓале.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А потоа, за да ја олабавам малку ѝ велам: „Можеби тие несреќници мислеле дека таму е закопано азното на Султанот! Па тргнале да го ископаат!“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Насетуваше дека таму има нешто. Беше подготвен да се соочи со тоа.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Реши дека мора да направи план за наредниот ден.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Престана да џогира по часовите затоа што сфати дека таму нема кој да го види.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тетин ми, кој како сѐ уште да се бореше со изминатата попладневна дремка, жмиркаше со малите црни очиња и се обидуваше да ме слуша.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Во меѓувреме, погледнав низ стаклото во рерната и видов дека таму нема ништо; немаше ништо ни наоколу во кујната, па се чудев што ќе јадеме.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Башлар, велеше во Рламенот на една свеќа дека таму каде што владее ламбата, царува споменот, во ноќта, закана на вечноста.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
По одлуките на Второто заседание на АВНОЈ (29 ноември 1943) и на Техеранската конференција (28 ноември - 1 декември 1943), настанале крупни промени во однесувањето на сојузниците спрема настаните во Југославија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
На крајот, во својот заклучок, Доливети ќе истакне далековидно дека учесниците на тркалезната маса се убедени дека е потребно и "во интерес на балканските земји да остварат полна соработка во рамките на европската демократска заедница и во склоп на светската заедница; и дека таму ќе има целосна соработка со големите сили на Обединетите нации, врз основа на еднаквост".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Некои велат дека таму во Њујорк, каде што се берат големците, донеле некое решение да ги иселат Македонците од нивните места. Дали тоа е вистина?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Како рече, дека таму некаде веќе не ги слават светите празници? -Тие таму раскинаа со верата.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Вели дека таму е збирното место и секој да си ја најди својата единица.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Шо вели? - Вели дека Детроит е негов град, дека таму е роден, дека таму има куќа и дека му живее фамилијата...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Нели ти ми рече дека таму, отаде, имаш брат, значи војник на владината војска.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Така и јас мислам и сфаќам дека таму, каде што триумфира нихилизмот и цинизмот - таму надвладува животинскиот инстинкт и од земјата прави пекол.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Шо вели? - Вели дека градот што се гледа на кадрото е негов град и дека таму му е куќата.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И се лутеше, пцуеше, жолчно се расправаше со другарите кога слушаше дека таму „горе“ како што се велеше - големците се караа меѓу себе, се обвинуваа и се клеветеа, се распоредуваа на оваа или онаа страна.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Влезе командирот, испеглан, чизмосан и опашан со неколку ремени и ни вели: - Знаете ли вие, дека таму во Егејот нашиот народ крв проплука од тие клети Грци и крв лее, а вие седите тука, особено ти, ми вели мене, седиш, читаш „Нова Македонија“ и „Титов пионер“ и сеир си правиш?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Им раскажав дека таму се заљубив во Оливие, дека бевме цело време заедно додека бев во Парис и дека не зборувавме за никаква заедничка иднина и дека...
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Таа ми кажа дека таму неможе секој да се запише туку само момчиња од видни семејства.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Б: За мене „Предавање-то за времето“ е можеби дело со најизразена поента, мислам поради користењето на текстови... К: А последната статија во „Empty Words“ е „Иднината на музиката“ каде упатувам на останатиот свет, т.н. трет свет, како на место на кое му припаѓа модерната музика, пред сѐ на Африка, Индонезија и Индија, и дека таму лежи иднината на музиката. (...) ...
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Таа знаеше од своето патување во 1973 година, дека таму, во родната земја ти ја јадат секоја секунда време како што не можеш да си замислиш.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Имаше во мојата свест напластени наивни изговори во прилог на улогата да се патува во Албанија, наивни занеси дека таму, во родната земја, каде што Сталин уште владее, не можеле преку ноќ да ја убијат илјадалетната беса, големото гостопримство, постојано отворената врата за туѓинецот и безусловното жртвување и многу други вредности со луѓето макар што во вечна изолација и одбра­на се одржуваа, истрајуваа.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Тоа не би можело да помине кај американците што читаат научна фантастика, затоа што или не знаат кој е Бароуз или веднаш стануваат непријателски настроени... тој ја пронајде научната фантастика од педесеттите и ја искористи како отворач за конзерви на општествените вратови...
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Секогаш на сите им кажувам дека таму има силно влијание.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тие никогаш не разбраа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
- Еднаш бев со мајка ми во некое мало црквиче во Капиштец и сигурна сум дека таму нема куќи.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Сето време Петре правеше така што нам од една страна ни беше страв од учењето што ни претстоеше, но од друга страна, нестрпливо очекувавме пак да одиме на учење зашто знаевме дека таму нè чека нешто што ниту сме го знаеле ниту пак сме помислувале дека е нешто за знаење.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Никој не го гледавме, ама сите знаевме оти е во олтарот и дека таму нешто прави.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
А знаеја дека таму некаде е фронтот, две војски една спроти друга и поради тоа толку многу ќутеа што им се чинеше дека секој момент може некој топ случајно или намерно да згрми и да ги преплаши.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Дотолку повеќе што авторот беше со чувство дека таму, со оглед на тоа дека многумина познаваше, работата ќе си ја сврши многу полесно отколку со останатите Едовци.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Со такси се искачија на една височина над морето бидејќи Летка, со оглед на некое поранешно искуство, можеби пак љубовно, веруваше дека таму свежината е неизбежна и дека ќе здивнат од вистински неподносливата горештина.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Пелагија не се сеќава дека ја носела Пеличка до преку река, дека таму, на плоштатката ги чекал Мурџо, не се сеќава ни како ја изминале улицата Ѓуро Ѓоновиќ и како се нашле во дворот на мајка Перса.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
А знаеш дека таму, секој има по некого убиено.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Виделе луѓето дека таму свртела колата од Хрушчов.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се договоривме со газдата на кафулето дека таму ќе бидеме од 20 јуни до 1 август, затоа што требаше да се вратиме пред да замине Змејко на брод.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Тогаш ми се чинеше дека таму ќе живеам засекогаш.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Во тоа време во Цариград јавиле дека таму работите тешко одат, побарале помош и сугерирале во Солун да не се брза со копањето.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
- Моите тетки, ама да се деца, како тогаш, нели?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Можеби дури и брат ми го пратиле да нѐ побара на Млечен (така ние накусо го нарекуваме просторот околу Млечниот ресторан каде што лете се собираме ние децата од околните улици), па ако се вратил и ако кажал дека таму никој не нѐ видел попладнево, ќе биде голема паника.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Што бараше кај Црквичето, знаеш дека таму ноќе не одам – се зачудив.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Па, па... па знам дека се големи, страшни, дека таму живеат животни, дека кога Црвенкапа тргнала кај баба ѝ го сретнала во шумата страшниот волк...
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Од каде да знам?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Бреза – строго ме погледна тетка ми Оце – ќе те убијам ако ја заплашуваш, да знаеш, лошо ќе биде за сите, оти Дена ќе прави проблеми во Маврово ако почне да се плаши.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Што ни требаше да тргнеме да ги бараме велосипедите, проклети да се, се прекорував.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Уште кога би знаела дека таму ќе ги сретнам моите родители, баба ми и дедо ми, и сестрите...
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)