дека (сврз.) - македонски (прид.)

Поразително беше сознанието дека македонските судии, дури и оние од повисоките судови, образовани во духот на правниот позитивизам, не ја следат ниту судската практика на Европскиот суд за човекови права при Советот на Европа (за овој горлив проблем види во заклучокот на крајот од книгата).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Должност на претседателот на советот, односно судијата поединец е да се грижи предметот на спорот сестрано да се претресе, но постапката пора- ди тоа да не се одолжува – така што расправата, по можност, да се доврши на едно рочиште (чл. 297, ст.1-2 од ЗПП). 4.  А токму за темата недостапност на судскиот систем поради финансиски причини, во мај 2009, Асоцијацијата „Magna Carta“ и Клубот на оратори „Forum oratores“ – на Правниот факултет „Јусти- нијан Први“ при УКИМ – Скопје организираа стручна трибина на тема: Правда за сиромашните.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
4) Прескапи судски такси, трошоци и тарифи и непристапност до судовите поради недостиг на финансиски средства Присуството на овој системски проблем, на којшто ДСП „Ленка“ укажува во повеќе наврати, само се потврди со оваа студија.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Имено, скапотијата на водењето судски спор во РМ, во голе- ма мера, делува одвраќачки и демотивирачки при помислата на граѓаните или работниците, по институционален пат, да бараат решавање на проблемите, па дури оди дотаму што барањето прав­ да преку суд се гледа како свовиден луксуз.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Исто така, поразително е сознанието дека македонските су- дии, дури и оние од повисоките судови, образовани во духот на правниот позитивизам, при [не]примената на гарантираното т.н. сиромашко право, за чиешто искористување е потребно да се соберат еден куп документи – не ја следат ниту судската пракса на Европскиот суд за човекови права, чијашто јудикатура е задолжителна за сите полноправни земји-членки на Советот на Европа, меѓу кои е и нашата.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Нека чуе и знае Европа дека македонските комити не спијат.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Тоа така убаво го извршивме што може да ни позавиди и најдобриот воен инженер.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Официјалната бугарска политика застана на гледиштето дека македонски народ и нација не постојат.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Археолошките наоди од овој период сведочат дека македонската култура се развивала под силно влијание на малоазиската, дунавската, како и културите од Северна и Централна Европа и Медитеранот.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Од педесеттите години започнал процесот на работничкото самоуправување.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
167 За време на својот престој тој забележал дека македонските села Грците ги именуваат како “бугарски“, дека под режимот на Метаксас македонскиот јазик бил целосно забранет, и според него, било “многу тешко да се процени односот меѓу македонското и грчкото население во областа северно од Солун, но судејќи според јазикот кој се зборува, јас би рекол дека доминираат Грците“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Германските сили кои се вклучени се збирштина и во нив влегуваат: Италијанци, Чеси, Полјаци и Словенци“.178 На 24 јули 1944 година Мекдоналд известува дека македонските и косовските партизани близу албанската граница поставиле “две успешни заседи на патот Дебар-Струга помеѓу 17 и 22 јули.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Тој ќе истакне дека “врските меѓу политичките и воените лидери беа блиски“ и дека македонските партизани не можат да се помират со неактивноста на грчките андарти.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Тоа исто така значи и дека македонскиот љубител на уметност нема блага врска со она што е уметнички меинстрим во развиените и богати држави на западна Европа, северна Америка и Јапонија...
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Во разговорите со Грците исто така многукратно забележувавме дека македонскиот проблем кај нив и понатаму е актуелен и бара да се реши”.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
А кога им велите: штом востанието е општо од сите македонски народности, тогаш зошто Комитетот заседава само во Бугарија, а не и во Србија, Влашко и на друго место, тие одговараат вака: Од тоа што комитетите заседаваат во Бугарија погрешно е да се прави заклучок дека македонските комитети се бугарски; за македонските комитети Бугарија не е ништо повеќе од една држава што им укажува гостопримство на Македонците и им дава слобода да работат слободно до колку таа работа не ѝ нанесува штета на државата, т.е.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Уште повеќе, ние сакавме да им покажеме на Русите дека нема во Македонија неколку словенски народности, а има само една; дека Македонските Словени можат сами да ја разрушат таа преграда што е поставена меѓу нив од пропагандите и од нивното образование во Бугарија, Србија или Грција.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Македонците мораат да прифатат дека македонскиот државен идентитет не е ексклузивно резервиран за нив.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Мора да се подготви стратегија за да се спречи понатамошната ескалација на насилството, која ќе вклучи менување на проблематичната Преамбула на Уставот, суштинска децентрализација на земјата, попис кој ќе се спроведува со меѓународна помош и предвремени избори“.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Истото било потврдено и од придружното писмо на Кембел кој, меѓу другото, потенцирал дека македонското прашање, кое не било актуелно од времето на забраната за дејствување од страна на Бугарската влада во 1934 година, повторно избило на преден план.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Осврнувајќи се на националноослободителните борби на македонскиот народ, тој посебно се задржува на перспективите на Македонија по ослободувањето, бидејќи тогаш „македонскиот патриотизам го достигнал својот врв“, што предизвикало „големи тешкотии за миротворците“, бидејќи „од два и пол милиони Македонци, само еден милион живеат во границите на југословенска Македонија“, а остатокот „сѐ уште се наоѓа под грчка и бугарска управа“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
За него немало никакво двоумење или колебање дека „жителите не се ниту Грци, ниту Бугари или Срби или Хрвати. Тие се Македонци“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во информациите од разни новински агенции се истакнувало дека македонските патриоти во Македонија предизвикале "паника меѓу населението на неколку области" и дека "стотина патриоти ги нападнале полицијата и бугарските гарнизони покрај југословенската граница".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Како добар аналитичар Еванс забележал дека македонскиот народ во тој дел на Грција, иако немал национална интелигенција, а исто така и организирана национална дејност, и покрај теророт што бил практикуван од страна на претставниците на државната власт, особено селското население во поголем број останало тука и јасно го дефинирало својот македонски идентитет.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Но и покрај тие обиди за индоктринација, М. Вестерн, пристигнувајќи во Македонија, ќе забележи дека во „Скопје, Прилеп, Битола и во Охрид и во селата на запад се пројавува автентичен, дури и нагласен македонски национален патриотизам“ и дека македонското население не се смета „за Грци, Срби или Бугари, туку за Македонци“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Се избегнало именувањето на вистинските носители на оружените акции, а тоа биле македонските партизански одреди.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Според него, тоа било резултат на давањето автономија на Хрватска во август 1939 година, "што од своја страна му дало нов импулс на македонското автономно движење".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
„Историјата на македонското движење ни открива дека секој бугарски управник со задоволство би каснал малку македонско месо и би пивнал малку македонска крв...; дека македонското дело за нив (бугарските управници - б.м.) не е друго освен средство за владеење“
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Тоа се правело во рамките на познатата турска политика којашто се мачела да ја убеди Европа дека македонското револуционерно движење било поттикнато однадвор, од Бугарија, и дека не било рожба на месните општествено-економски услови и на султанскиот систем на експлоатација и терор.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Во рамките на познатата политика да се убеди Европа дека македонското револуционерно движење било, наводно, управено повеќе против Грција отколку против турските власти, грчката пропаганда се трудела да докаже дека Солунските атентати биле управени и против патријаршиските установи. Аргументите била измислувани.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
13. МТРК агитирал дека македонскиот народ не треба да се надева на никого во своите ослободителни борби, а најмалку на соседните држави.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Авторите на Џумајската авантура, коишто дејствуваа од името на бугарската влада и бугарскиот дворец и кои што ја повторуваа 1895 година... и ги дадоа сите адути на турската влада, а потоа и на српската и на грчката, коишто секогаш гледале лакомо на Македонија, да мислат дека македонското население е просто орудие за спроведувањето на политиката на еден внатрешен државен актер и дека, следствено, треба да ги преземаат сите мерки за осуетување на неговите планови.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Јас сметам дека македонскиот народ во ваква сегашна положба не може да се ослободи со едно востание, кое, се знае, против себе ќе ја има не само Турција туку и Европа, а да не зборуваме за балканските држави.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Уште пофрапантна неспособност Хамидовата полиција покажала подоцна, кога низ сите страни се ширеле гласови, а некои европски весници ја објавиле веста, дека македонските револуционери подготвувале напади врз разни значајни установи во Солун и во други градови во Македонија.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)