дека (сврз.) - помеѓу (предл.)

Сепак, сметам дека треба да се одбележи дека помеѓу Витгенштајновите разлози за спротиставување на интенционалистичкото објаснување, се наоѓаат и извесни поенти кои можат да се јават единствено како резултат на неразбирањето на она што тоа го носи во себе.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Имајќи предвид дека помеѓу нив постои конфликт, кој би требало да попушти? Pace Рајт, не гледам никаква тешкотија поврзана со тврдењето дека тоа треба да го стори контингентно приватниот јазик.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Сметајќи дека јазикот е логички јавен, согледбите за следењето на правилата претставуваат далеку посилна теза од аргументот за приватниот јазик.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Би можел да сугерирам, иако за тоа во овој случај нема да расправам, дека помеѓу овие ограничувања би можеле да бидат и следниве: доколку нешто е јазик, тогаш тоа е такво што некој лингвист-туѓинец би требало да може да ја реконструира неговата граматика врз основа на набqудувањето на праксата на неговите корисници, а некој антрополог-туѓинец би требало да може од истите практики да го реконструира јадрото на нивните световни верувања.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Едноставниот, но моќен увид дека сфаќањето се состои во знаењето на она што се бара - и, според тоа, е когнитивна состојба - е белег на експланаторната супериорност на ова објаснување над голиот поим дека фактите за согласноста со практиките на заедницата се точката во која му се става крај на објаснувањето на следењето на правилата.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Сметам дека доколку е така, на повидок е една напнатост помеѓу она што тој го има на ум и неговото сопствено инсистирање (коректно, како што многумина би се согласиле), врз барањето за јавни ограничувања во поглед на значењето, нешто кое е потребно заради успешна комункација и е поткрепено од аргументи.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Папата Јован-Павле II на крајот сведочи дека помеѓу идеолошкиот Бог и вистинскиот Бог, не се поставувало никогаш прашањето на победникот, за да им се обрати на Албанците со зборовите: „Историјата уште не знае што се случило во Албанија.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Му рекоа дека помеѓу урнатите ѕидови не е надена трага, дури ни часовникот на Осиповиот внук.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Арсо се убедуваше веќе дека помеѓу нив се стопува различноста и нивните преживувања се еднакви.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Тие толку брзо колвеа а никогаш да згрешат!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Уште кога бев мал имав гледано како мајка ми ги храни пилците во дворот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Знаев дека помеѓу зборовите што тој ги употребува нема фира.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Рленет од неговата доминантна филозофска теза дека помеѓу природните и историските феномени постои рамнотежа чие одржување е битно во одбраната на животот на рланетата Земја, неговата книга Видал и своите, ја читав како своевиден антрополошки роман, со силна картезијанска објективност, за откривање на сефардското балканство, кое по многу свои автентични компоненти ми беше блиско, прифатливо, дополнувачко.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Сѐ на сѐ ако беше потребно да се стори нешто во врска со моите објаснувања околу спомнатиот културен преглед, можеше да се констатира дека помеѓу испитаникот и службениот орган во текот на распитот е дојдено до недоразбирање кое можело да биде надминато со повнимателен приод кон текстот или преку негово заедничко препрочитување.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Бев дете кога го слушнав татко му на братучедот Благоја под лозницата во дворот како вели: Се случува одвреме навреме да откријам дека им се обраќам, дека им зборувам, на птиците, на магаренцето па дури и на прачките во лозјето.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Или бушавиот само се обиде да ми навести дека помеѓу нас - чуваните и чуварите - не постои разлика па на чуден начин ми ја понуди својата поткрепа?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
При напуштањето на канцеларијата Грофот стори непоправлив гаф.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Сепак, практиката покажа дека помеѓу основните и најчести причини за дискриминирање при засновање работен однос се субјективните преференци на приватните работодавци, врз основа на роднинска поврзаност („непотизам“) или пријателски врски („протекции“) – а, токму во врска со ова, не беше понудено соодветно законско решение.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Па како да бидам мирна кога знаев дека помеѓу сите тие срамни настани и татко ти се рашетува во оној негов генералски шинел украсен со толку многу медали и одличија?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Среќа дека помеѓу жените нема толку многу кодоши, како помеѓу нас, мажите, ја пофали тој и ја погали по образот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Оној кој е подбркан од судбината, независно од тоа кој пат ќе го искористи за да исчезне, не може да се ослободи од прогонувачот, постојано ќе го чувствува неговиот здив на вратот, дури и тогаш кога тој прогон ќе го прогласи и за проклетство што којзнае како му се присламчило па во чекор го следи, барем така го чувствува лично тој иако знае дека помеѓу него и прогонувачот се протега добар дел од пуста и неосветлена улица.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Извинете ме дека помеѓу возбудените а и смирени зборови на изморениот старец им дозволувам и на моите виденија да се осоколат, беше изненадната кратка забелешка на професорот што требаше да ја најави неговата кратка починка.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Долго време не можеше, но и не сакаше да им верува на западните радиостаници, дури и на Би-Би-Си, што кришум ја слушаше особено по нашето заспивање, дека помеѓу Тито и Сталин се случува нешто историски сериозно и дека Југославија ќе биде исклучена од братската социјалистичка заедница!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)