Беше јасно дека клучот на Татковата судбина, во своите раце, го држеше другарот Чапаев.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Било како било, дури по првото писмо на Monty ми стана јасно дека клучот за сите псевдоними се наоѓа во неговите раце.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Бидејќи знаев дека клучот го користат и други, јас го побарав од неа за да го имам клучот и да бидам чист.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Логотетот нема да биде задоволен кога ќе види дека клуч за страшното пророштво воопшто нема.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)