дека (сврз.) - грев (имн.)

Кога ќе ѝ држеше епитимија на Смилјанка, како и на другите грешници, отец Иларион гледаше да биде одмерен во сѐ: не постапуваше ни многу љубезно, ни многу благо, за да не сфати грешниот дека гревот не е толку страшна работа, дека тој е нешто невино, игра што може да се повторува; но не постапуваше ни многу строго за да не му ја разрани и онака разранетата душа која согледувајќи го гревот, започна да пати - мачно да зацелува.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
И уште знам дека никој не е вечно отфрлен – и секој може да биде спасен“.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Знам само една работа – дека грев е само она што човек го прави спротивно на своето цврсто уверување...
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И, најлошото што може да ти се случи е да те прочитаат и едниот и другиот, а тебе да почне да те бие глас на некоја што повеќе милува парни броеви и две фотелји, дека грев е приликиве да ги споредуваш со столчиња.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Плачеше од бес и знаеше дека гревот што ќе го следи ќе го фрла секогаш во нови вирови на грев.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Се зарадував кога почна да ме загрева! Не беше од оние молчаливите.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Инаку лично јас, во врска со гревот, одамна го имам прифатено објаснувањето што ми го даде, уште во српско, и тоа без секаква надокнада, писарот на нашата општина, (она, дека гревот е измислица на итрите луѓе).
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тој и во мојот кревет не се стеснуваше да го тврди истото она што го слушнав од писарот во српско: дека гревот е измислица на итрите и на богатите.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Паметам кога ми рече: „Објавувајќи го гревот за божји закон, итрите и имашливите настојуваат да се заштитат од лакомоста на својот ближен“.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)