Но тој не стравуваше за живот и имот, него го мачеше мислата, што на моменти се претвораше скоро во извесност, дека војната ќе ги пресече патиштата меѓу него и неговото девојче, и дека никогаш веќе нема да го види.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Беа мобилизирани и двајца асистенти, коишто веднаш ја напуштија клиниката, одушевени, трогнати, со една единствена мисла - да се снајдат, бидејќи секој сметаше дека војната ќе трае четиринаесет дена, „одмаздничка молња на казнената експедиција”.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Се разбира во Атина им изнарекоа триста глупости, меѓу кои и тоа дека војната во Грција е пренесена од надвор, поточно од Југославија и Албанија.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
- Грчката влада во Атина тврди дека војната тука ја пренесоа соседите на Грција - Албанија и Југославија.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Во меѓувреме, нема член на Внатрешната партија кој макар и за миг се сомнева во своето мистично верување дека војната е вистинска и дека ќе заврши победоносно, со што Океанија ќе стане неприкосновен господар на целиот свет.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Нивните животи се посветени на освојувањето на светот, но тие исто така знаат дека војната треба да продолжи вечно и без победа.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Кога е потребно, тие можат да бидат наведени на бес од страв или од омраза, но препуштени сами на себе тие се во состојба за долг период да заборават дека војната воопшто се случува.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Веруваше дека во зборовите на народите со мешана судбина се кријат енигмите на балканската историја.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Се разбира, прифати Татко, Аполинер смета дека војната, односно војната меѓу јазиците може да се избегне многу лесно, само со една постапка.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Татко, поттикнат од уверливото кажување на Камилски за револуцијата и јазиците, размислуваше еден ден, сепак, да се врати на својот напуштен проект за Историјата на Балканот низ падот на империите, добивајќи нови уверувања дека војната создава широко лингвистичко движење во времињата и просторите.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Девојките во Калифорнија веројатно беа, во стандардна смисла, поубави од девојките во Њујорк, но мене и понатаму ми се допаѓаше начинот на кој Њујорчанките беа убави - чудни и невротични (девојките секогаш се поубави кога се на работ од нервниот слом, а нашите девојки секогаш беа тука некаде).
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Додека се шетав наоколу сфатив дека војната во Виетнам изгледа многу пореално во Сан Франциско отколку во Њујорк - додека стоев на доковите, буквално можев да ги видам бродовите како заминуваат за Југоисточна Азија.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Сите во Сан Франциско беа загрижени заради купот амфетамини што можеа да се најдат тоа лето во градот - посебно беа загрижени децата на цвеќето, бидејќи спидот луѓето ги okno.mk | Margina #15-16 [1995] 127 правеше агресивни, а тоа беше токму она против кое беа тие.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Одложувањето изразуваше детско неверување, надеж дека војната е само кошмарен сон кој изутрина ќе исчезне како никогаш да не бил.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Некои викаат дека војната ќе трае уште неколку месеци, некои викаат уште неколку години; некои викаат - вечно.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Треба повторно да им каже дека земјата што десет години ја знаеја како своја може да се распадне и дека војната е реалност за која треба да се подготват.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Тогаш им зборуваше дека земјата што еднаш ја знаеја како своја се распаѓа и дека војната е реалност на која треба да сметаат и за која треба да се подготвуваат.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Штом ќе се разгласеше дека војната завршила, луѓето сета комина што ја имаа (од сливи, од дренки, од муренки, од грозје, од кајкушки и оскоруши) ја вадеа од бурињата и ја носеа на казаните крај езерото да ја печат; се носеше и комината од црковните сливи и лозја и деноноќно се печеше ракија, и деноноќно се пиеше; пиеше старо, младо, машко, женско; како што капеа казаните - така луѓето со чашки, со филџани, со канчиња, со матарки, црпеа од ракијата, пиеја, наздравуваа еден на друг, ѝ наздравуваа на слободата, се бацуваа, пиеја колку што душата им сакаше и не им сакаше, кој како ќе се испијанеше скокаше сосе алишта во езерото или пак луѓето го пикаа да го оладат и отрезнат; но по секое отрезнување - започнуваше ново пиење.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Во една неодамнешна студија за развојната улога што ја одиграле старогрчките математичари со цел да се постигне „предност во војна“, John Onians го разгледува вградувањето на милитаризираната свест во Западната културна продукција.9
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Тој забележува симултана зависност од математичката хармонија, пропорциите и редот во старогрчката ‘уметност на војување’ како и во уметноста и архитектурата, и заклучува дека војната е најважната „тема“ во старогрчкото сликарство и вајарство, како и структурален принцип во архитектурата.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Овде би требало да се истакне дека војната во Босна предизвика нови крвави ликвидации на козите. Но, сепак, има и преживеани.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Дека тие ни се запишана судбина?
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Нели отсекогаш велев дека војните не завршиле?
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Да живее надежта дека војната во градот нема да се случи.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Таа зима се погоди многу лоша, Дали дека војната беше лоша и зимата стана лоша. Знаеш, едно зло на друго се калеми, се врзува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)