Меѓутоа, ако вашето разбирање на времето потребно некој да ве повлече назад е толку искривено што изгледа дека трае бескрајно долго, наместо неколку секунди, каква ќе биде вашата реакција?
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Не е тоа како кога дремеш на некоја досадна театарска претстава за која знаеш дека трае саат и пол, или како кога во средно си очекувал да ѕвони.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Кога одново ми се враќа вниманието, сфаќам дека стрелката не извртила толку колку што имам чувство дека траела мојата отсутност.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Кога Маруш разбра дека Трајан го извадил Висара од собата и го шетал по езерото, ќе збеснеше од лутина.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)