Оттука па натаму престанав да ги прецедувам објаснувањата на Ѓурѓија бидејќи наеднаш ми наиде на ум зборот на Синесие кројачот.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Олее! викале присутните во пабот во кој влегувал Хемингвеј и ги известувал дека ставил точка на последното свое ремек дело.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Рече дека ставила две лажички кафе, преполнети, па затоа се исчудуваше како тоа кафето што го сваривме да се стрефи толку тенко.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
И реков дека има и други лажици, нив не треба да се мачиш да ги преполнуваш а кафето ќе излезе токму такво какво што го посакуваш.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Конечно таа рече, ”Гледам дека ставиле нови реклами на ѕидовите.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)