ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

- Нели те збунуваат случувањата, околу тебе, дали се плашиш од нив?

Меѓу себе зборуваа, па и се караа, за националните и за либералните, како секогаш, па дури и за водата се замераа, кој што повадил и колку потрошил, дали се искапил или испрал, дека волојте пијат повеќе од козите, или овците повеќе од кокошките, но сето тоа си остануваше нивно и меѓу нив.

Драги Славејко, дали стана богат и славен, прашував сега јас, потпрен на перницата во одајчето, дали се насити душата твоја со разните бои што таму чекаше да ги има во изобилство, дали твојот мекам за шарење одаи го засакаа тамошните луѓе?

Си премотувам низ глава дали се исчешлав и дали да се насмеам (не знам дали ги откачив овие вештачкиве), па проверувам со јазикот и победоносно се смеам, демек, само до забите е убавината Оти сѐ друго ми е потамам!

А и во болница, во Интензивна нега се јави, да не случајно таму те однеле, што знам поради каква несреќа.

Дури и во полиција се јавуваше да прашува дали се случила некоја сообраќајка.

Не знам и дали се живи, велам.

Е, сега, дали се викаше С'лп или Сопот, да не те излажам ако кажам.

А кога се будевме, не знаевме дали се враќаме во сонот, или почнуваме нов сон.

Татко ми замислено го погледна, па задоцнето му одговараше: – Тешко е да се утврди кога се појавиле првите кози на Балканот, а уште потешко е да се установи дали се автохтони, односно староседелски?

Дали се наследува овој Мајкин јазик, дали се учи и дали се доучува во непредвидливите меандри на минливоста на животот.

Не знам дали се срами од мене, или од ветрот.

Којзнае дали се врати или само се приподигна од лебот, од водата, од алиштата.

- Од лани се, вели Дуковица, ама дека суви не знаеме дали се отровни.

да извидиме кај се, да наслушаме што зборуваат, и ние одиме и врзуваме колчиња, за да ни веруваат, ама со нас имаше и еден Бугарин, ни го присливија, како нивни човек, ама тој страшлив, идеше до некаде и застана, јас, вели, не можам повеќе, не сакам со секој да се борам, вели, да не сакаш и душманот да ти го одбереме, велиме ние, и одиме, го помоливме да иди, и заминавме, а тој остана во нивјето, во калта и ние наближавме до теловите, до окопите, и слушаме зборување, ама ништо не разбираме, ни бегаат зборовите покрај уши, не знаеме дали се англиски или грчки,

А дали се пеело со бигор, со катран во срцето, ама ете - не смееш да плачеш...

Дали се прашуваат кај ќе ги напрчат нозете, кој ќе им ја јаде пченицата, кој ќе им го посети гробот.

Прашува како сме ја поминале зимата, дали се отели кравата, прашува за нивите, за сѐ прашува.

Дали се прежени или умре, не дознавме.