да (сврз.) - нас (зам.)

Магијата на расказот остана да ја протолкувате вие, притоа внимавајќи да нè ве погоди проклетството на зборовите, збиени како револверски зрна во отворот на срцевата цевка.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
ЛУКОВ: Па да нè израдува со уште некоја ваква идиотштина.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Клисарот Нестор, гледајќи како ги ранат војниците, им велеше на селаните: - И нас на фронтот, пред секој напад, вака нè ранеа... Сити да нè најде смртта...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
- За нас жителите од езерово најголема чест е да не проголта кралот Вок и да не претвори во опашка од златна риба со која си ја чешла косата.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Воздухот постојано нешто мрмори: може да нѐ фатат на легло, што се вели, натерани под земја, заробени од стравот, од себеси.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И грдите и убавите да нѐ направи еднакви.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нѐ извадоа да нѐ стројат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ако сакаат да нѐ ослободат Бугарите, зошто нѐ даваат на Италијанците, вели некој човек.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
После ни влегоа да нѐ тепаат...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Бевме да ја демонстрираме брзината, што се вели, да нѐ покажат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Решиле да нѐ чистат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А тој, цело време да ти биде надвор и да нѐ гледа одозгора.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не оставаме да нѐ растурат, но не прифаќаме борба со нив.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сѐ што направивме е пак да нѐ затворат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А може и да нѐ видат, велам и ја стегам устата, го туркам со рацете.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Стражарите не можат да нѐ запрат, да нѐ заплатат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Идат луѓето да нѐ слушаат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Колку има за ова овде, колку преговори да нѐ прелажат, колку примки, мамки и замки, што се вели, ама, ајде...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Некои отишле кај Контрашенко и го измолиле да нѐ пуштат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Доволно му е нас да нѐ види.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И ние не знаеме, им велиме, тие и нас сакаат да нѐ разоружаат...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се криеме, залегнати зад мртвите, бараме мртвите другари да нѐ бранат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ни застанаа вака, од страните, и нѐ држат на око, што се вели, како да нѐ носат спровод.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Само нѐ гледа онака, беспомошно, како прв пат да нѐ видел, што се вели, како да не нѐ познава.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Човек што нѐ затекнува на јадење, вели мајка, не може да нѐ мрази.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Што сака нека биде, велам, нели чекаме да нѐ стрелаат...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Сигурно сакаат да нѐ фатат во стапица, велам, сите да нѐ фатат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Логорашите подаваат рака, ама не можат да нѐ досегнат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ние му стоиме со некој неодреден одговор: чекаме и нас да нѐ угрее сонцето, иако сонцето грее, веќе прижежува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Боже, зар ни е судено овдека да нѐ јавне староста, што се вели, и сите да нѐ изедначи.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нѐ преполни со некој бес, почна да нѐ нагризува, да ни го зема сонот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И можеби ќе се кренеше нешто, да не дотрчаа стражарите да нѐ избркаат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сибирски мечки да нѐ изедат, вели Манол Форевски, не се полнат џебовите со зборови. 40.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тој пак, кога нѐ видел фатени за рака, долго време мислел дали да нѐ казни или да ни згази на рацете, на прстите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Стражарите одвај ги прифаќаат зборовите, но се сложуваат да нѐ отклучат со Оливера.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И после секој ден, дваесет по дваесет, да нѐ водат на сослушување.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сме се скукалиле, што се вели, и чекаме да нѐ изведат на стрелање.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Подобро, без викање, да нѐ почека вистината.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Како не се најде некој и нас да нѐ брани, господе, што им згрешивме толку на сите светски сили?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Врвиме меѓу ќелиите, долапите, и кашламе за да нѐ чујат другарите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Еден војник истрча од патот и со вперен автомат почна да нѐ брка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кај нас сите идат како ослободители, никој да нѐ ослободи од нашите ослободители.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)