да (сврз.) - почне (гл.)

Интересно во целиот овој случај е тоа што судијката, при одредување на правото на тужителот, се повикува и на веќе востановената судска пракса или т.н. „прецедентно право“ на повисоките Апелациони судови од Скопје и од Штип (пр. РОЖ. бр.1157/09 и РОЖ.бр.160/10) – што секако е за поздравување, затоа што судиите во РМ конечно треба да го надминат правниот позитивизам на кој се научени и да почнат да го применуваа и „духот“, а не само „словото“ на законот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Работните услови во АД „Охис“, на почетокот од вработувањето, беа релативно добри – за потоа, во текот на транзицијата, да почнат сѐ повеќе и повеќе континуирано да се влошуваат: на пример, вработените немаа ниту греење, ниту ладење – па зимно време работеа на температури под нулата, а на лето беа принудени да ги поднесуваат жегата и пеколните горештини; мензата која порано одлично функционираше сега е затворена и сл.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Љ Н беше член на Синдикатот на хемија, метали и неметали – гранков синдикат при ССМ, којшто своевремено им пружаше помош и им излегуваше во пресрет на работниците, но подоцна – поради корумпираноста, нечовечноста и свесното игнорирање на очигледното континуирано кршење на работничките права – тој длабоко се разочара и изгуби доверба во него, па се откажува од синдикатот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Згора на сѐ, покрај казнената камата – која течеше од јануари 129 2010 па сѐ до денот на конечната исплата – МВР беше задолжено да плати и трошоци за постапката во износ од 17.120 МКД (о. 280 ЕУР).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но не смееше да почне нова дискусија со козарите, зашто повторно ќе се најдеше во безизлез.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тоа е како да сретнеш пријател на пладне и да почнеш да му објаснуваш дека е дење.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Сепак од една жена не може да се очекува прва да почне. Таа само прва чека.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Во сето тоа и во што не друго жените навистина генијално се снаоѓаат, но нема итрина со која таа мажот ќе го спречи да истече; уште од нејзината спарнина неговиот пенис ќе ја почуствува во предворјето, меѓу нејзините нозе, пред да ѝ го доставил, уште не брцнат целиот внатре, уште ниеднаш не повлечен наназад за да ѝ го втера пак и да почне да ѝ го напумпува и испумпува она задоволство што доаѓа од сѐ подлабоко и подлабоко од телото додека не почне да се црпи од капиларите на кожата по целото нејзино тело.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Тие денови селскиот старешина беше зафатен, како што ни раскажуваше самиот, со идеите и волјата на еден голем добротвор, трговец од Маказар во Истанбул, по име Никола Поцо, да почне изградбата на нова црква, да ископа голем бунар насред селото за доброто на жителите кои лунѕале по вода наоколу по изворите, да го поправи за своја сметка расклиматениот мост на Маказарската река и некои други работи.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
За голема жал, самата работа на водоводот не можеше да почне.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тие денови селскиот старешина беше зафатен, како што ни раскажуваше самиот, со идеите и волјата на еден голем добротвор, трговец од Маказар во Истанбул, по име Никола Поцо, да почне изградбата на нова црква, да ископа голем бунар насред селото за доброто на жителите кои лунѕале по вода наоколу по изворите, да го поправи за своја сметка расклиматениот мост на Маказарската Река и уште некои други работи.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Стоев на сувата земја и, ми се чини, не часови, не денови, туку години поминаа, откога смогнав да ги кренам нозете и да почнам да ги влечам стапките надолу по изгазената сува трева.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Освен раскажувањата, макар и многу површни и колебливи, во моето семејство од колено на колено, за мојот предок, а исто така и меѓу жителите на селото, во овој случај имаше барем две совпаѓања: прво, човекот што го споменуваше Јохан Барт под името „Поцо“ беше од Маказар, од каде што потекнував и јас, а и парчето метал со написот „Поцо“ се најде во Маказар и второ, се потсетив и на тоа дека мајката на Надежда, старата, во една прилика пред да почнеме со копањето на бунарот, ми рече дека, според нејзиното сеќавање на раскажувањата на луѓе, на тоа место некогаш веќе постоел бунар.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Од каде да почнат со толкувањето. Дали во почетокот беше Зборот или почетокот е крајот, а крајот е почетокот?
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Поради тоа теоретичарите мораа да почнат да мислат повеќе во бројки, а помалку во букви и слики.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Уште е рано да почне да зрее гроздот.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Ќе таам во себеси за сè што се случи, гледајќи и натаму како згустува ноќта и како чемреам да почне да расте денот.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
На чардакот се слушаше смев, висок разговор, а потоа ѕвекна Сивевата тамбура на две жици. Со неа Јован го развеселуваше друштвото, поправо ја отвараше веселбата. Не знаеше да свири убаво како колџијата Сула или како шура му Тошета, но редот го носеше, како домаќин, прв да почне.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Марко се реши. Некој мора да почне: — Море ми не стра, ами не?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
94 Непосредно по спуштањето и запознавањето со ситуацијата во Македонија, британските воени мисии во своите извештаи до СОЕ во Каиро нагласувале дека единиците на НОВ и ПО на Македонија се носители на вооружената борба, но посебно потенцирале дека ним им недостасува оружје и дека две третини од борците биле недобро облечени и барале СОЕ да почне со доставување на оружје, муниција, облека, лекови и сл.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
- За инцидент е лесна работа. - Доволни се две три пцовки кон спротивниот табор и забавата може да почне - му дофрли Пудлицата.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
- Така да сториш и ти. Да слезеш на земја и да почнеш со реализација на своите илузии.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
ГРИНАВЕЈ: Покрај тие влијанија („Седмиот печат“ на Бергман, Ален Рене со филмот „Минатата година во Мариенбад“, Борхес... - заб. на прев.), од практична страна, не знаев како да почнам и бев во недоумица, како многу луѓе што денес ги среќавам.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Можеби би можеле да почнеме на мало, со оглас во некој провинцијален весник или ревија. Ја сфаќаш мојата идеја.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Драмата може да почне. За помалку од минута, публиката веќе реши сѐ околу симпатиите и антипатиите“ - можеме да ја сметаме за пример на елементарна симболика која не го вклучува културното наследство.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Некој стави паричка од пет центи во отворот на автоматот и утробата на џубоксот мина низ цела серија трескања, пред глас тивкиот и сладникав да почне да го смекнува ѕвечкањето на чиниите и посребрените предмети.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Некој некаде повторно ставил пет центи во отворот за пари на џубоксот зашто тој веќе минуваше низ прелиминарните трескања пред да почне музиката.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
На главниот автопат, делот од патот по кој Даниел возеше, мораше да застане и да почека малку пред да почне неговиот камионет да се вклучува во реката од сообраќај.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Млекарки со полни ведра кога се враќаат од молзење и разбој и на него мајка ти врз бесконечната ливада на веленцето што го ткае спроти Велигден да гледаш постапно како никнуваат на милиони цвеќиња, тревки, плодови и незаборавна, точно во тие години, во пределот на првиот допир, да почне една војна, постапно да го изумуваш својот татко, тој да исчезнува низ времето, да потече и крв од твојата нога за да сфатиш дека твоето детство стои допрено како божјак до војна и молчи...
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Сакам да расчистам со неа пред да почне распустот, оти не можам да издржам уште едно лето без неа, а да не знам на што сум!“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Газдата беше воодушевен; ми рече дека такво нешто до сега не видел, дека имам извонредна способност за одржување на рамнотежата, и дека бездруго морам да почнам да тренирам мото-акробатика.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Се сеќавам дека, пред да почнам да свирам саксофон, се воодушевував на извесни прочуени мајстори: Чарли Паркер и Вејн Шортер, на пример.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Не знаев како да почнам и реков: „Во одајата се. На Лествичникот“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Покрај приближнава мерка што ја доби, уште што му е потребно на декоратерот за да ја прими нарачка и да почне да кове?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Штици и клинци. Овие, во дуќанов не се мои.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
На тоа место каде што ја најдов црквата порано бил орман со стари тополи и врби; требало дрвосечачите да пристигнат, да ги кутнат дрвата од кои ќе избичат штици, греди и друг дрвен материјал за да почне да се гради црквата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А да не зборувам за тоа дека требало и врата да се искова за да можат да ме стават пред црквата рано в недела и тоа по пелени.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Така, кога го разгледуваме предлогот дека животот е создаден со постојано раскажување и прераскажување на искуството, ние го разгледуваме процесот на „недетерминираност внатре во детерминираноста“, или на она што Герц (Geertz, 1986) го нарекува „копирање коешто создава“: Клучното прашање (невкусно и изведено од заблуда) го поставува Лајонел Трилинг (Lionel Trilling), естетичар од осумнаесеттиот век: - „Како се случи сите ние да почнеме како Оригинали а завршуваме како копии?“ - и открива ... одговор кој е изненадувачки уверлив: „Копирањето е тоа кое создава“. (стр. 380)
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Последица од овие празнини, недоследности и контрадикторности е одредена недетерминираност во животот; токму тие празнини, недоследности и контрадикторности се она што ја поттикнува индивидуата активно да се ангажира во изведувањето на единствено значење или, како што вели Брунер (1990) во „создавањето-значење“.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Земете ја, инаку, клетвата назад, и така денес да почнеме битка!
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Знам, нечесно ќе е да почнам со играта овде, зашто со милост сте дошле.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Едно лето, опуштен во меката фотелја на апартманот 15 во луксузниот хотел „Сплендид“, реши да почне со пишување на елоквентни статии за левичарските студентски весници.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
- Македонци? Од Скопје, нели? – праша пред да почне да врши контрола на пасошите.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Мајка седна до мене. Ја зеде свеќата од свеќникот што стоеше на средината од масата, и почна да ја префрлува меѓу прстите, како некој кој нема што да каже, или има толку многу за кажување што не знае од каде да почне.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Го оставив светнатиот нож, позедов друг од кутијата, па минував по неговото сечило со крпчето.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
По дваесетина поетски книги, испишани во згуснат пев, да почнеш со една поинаква постапка, навистина беше тешко.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Сливница ја натера Србија да почне една нова борба со Бугарија за Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Откако ќе заклучи дека конците на претставата веќе се во твоите раце, објавува дека трката по признанија може да почне...
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
ЛУКОВ: Жалам што морам да почнам со забелешки. Повелете, седнете.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ФЕЗЛИЕВ: Добро. Се гледа дека навистина ќе треба да почнам со читањето.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
КУМОТ: (на старосватот). Јас мислам не може понатака да се пее, а со која да почнеш се, изгледа, на нешто ја потсетува невестава, што така силно плаче.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Но оние што одлучуваат сѐ уште се загреваат, пред да почнат да го опремуваат теле-секторот како со техничка, така и со идеолошка инфраструктура.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Од тоа првин почнаа сосема тивко да му потреперуваат мускулите на натколениците, за потоа тој трепет да почне да се всадува во неговите дамари и, па колку и да си го криеш и од себе си тоа, ова старче Језекил, сепак, она секогаш испливуваше во бледилото на неговото лице, при секој опорит и скочанет чекор, при секое движење, врзано од невидливите јамкишта и јазли на страот, кои го обраснуваа, обраснуваа и така прежилуваа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Таа трпеливо ги бараше во него сите оние места, низ кои што можеше да се вовлече и уште подлабоко да се протне, за таму во неговата срцевина да може да почне да се загнездува и да ги снесе тука своите змиини јајца на сомневањето.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А ни тој немаше уста да почне разговор. Башмајсторот како да не го забележуваше, за сето време додека патуваа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А оние сега како допрва да ги откриваат ѕидовите и нивната волшебна моќ да ги одделат од изгубеноста и им требаше доста време за да се изнајдат сосема и да почнат да ги бришат своите пушки.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Се одлачуваа од ноќта сосема тешко, црни и бездомни како неа, искрснуваа заглувнати, чиниш некакви притулени далечни искрења во таа темница, за потоа да почнат да се приближуваат, сосема бавно, токму онака како што беше потребно, за да се заборави на сѐ друго, освен на тоа нивно наидување.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Беше како калемен со неа, некогаш, далеку во времето, пред да можел да почне да зацврснува и да расте. И постојано растел на тој калем.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но, на огнето не му беше потребно многу време за да ги пушти своите корења во сувото дрво и да почне да му се спротивставува, обидувајќи се да му се отскубне од рацете.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Беа само двајца од оние луѓе, со кои тој не можеше да разговара, само двајца со кој бил најблизок при првата средба за потоа да почне да се одалечува од нив.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Беше како некоја стара семенка, која долго време си ја чувала во својата срцевина магијата за да го сети тој топол здив и да почне да се буди, да поникне под него.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сега да почнеме со лебот и сирењето. Арсо, со незадржливиот нагон на гладно животно, откина јадар залак. Другите веднаш му се придружуваат.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Пали цигара и молчи. Го занемуваш од љубов поради убавината твоја и чекаш да почнат да паѓаат комплименти.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А во исто време, двајца млади, штотуку дојдени во метрополата, ги собувале опинците на железничката станица и, боси газејќи по подот со плочки, каков што дотогаш немале видено, бегале за да почнат нов живот.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Првин, имајќи го постојано на ум едниот, почетниот, крај, убиството на стрика Анѓела Јанчески, се обидува да го намота клопчето на мислите за потоа да почне да го одмотува сталожено и лека полека сѐ до основната, сѐ до часов сегашен, во кој тој се обидува да го нацрта планот на населбата во Потковицата, - цртежот оставен на масата на средината на одајата тоа означува, план на населбата во Потковицата, заедно со црквата, со општината и со училиштето, кои треба допрва да бидат изградени - потоа, не станувајќи од столот, гледа низ едниот па низ другиот прозорец.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Притоа му заповедал да го коле несреќникот така што тој, од страв, да почнел да прди, а ако овој не прдел, тогаш четникот, за казна, добивал десет стапови по газ.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А пијан а непијан, вели Јосиф, Лазор на луѓето им внуши храброст да почнат отворено да зборуваат против Хаџи Ташку и дружината, граѓани и селани.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Најпосле, пред да почнат големите буни и востанието, Крушовското, во 1903-та, Турците се досетија да го запоседнат Чауле.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Е, него, овега, попов српски, го посака Јандре Брсако: рече кога бил на печалба таму, во Србија, видел што прават тамошните мечкари со мечките, па сега овој, попов, да видел што прави тој, Јандре, со српските четници.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во неделите и во празниците, кој кога ќе има време, да почнеме со кршење камен за општината и за училиштето, за црквата веќе имаме искршено.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Направија нешто како касарни и донесоа војска во нив, но не смогнаа сили и да останат долго таму.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- Барем да пропеат петли, вели, да почне да се разденува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Рацете ми се полнат со пареа. „Сѐ треба од овдека да почне, од кај нас и од нас да почне“ , се сеќавам на Лазора Ночески, а еве кај нас сѐ се завршува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Мораш да чекаш да заспијат луѓето, да почнат да грчат, да се уталожат, па дури тогаш обично не заспиваат лесно.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ќе попрашувам по луѓето, велам, ќе попрашувам по пазарите, по анџиите. ״Најтешко ни е нешто да почнеме“, велеше Лазор Ночески, ״а многу полесно да го завршиме“ , му велам и влегувам во една од собите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И јас земам. Мечка страв мене... А знам дека со една не можам. Тешкото е дури да почнам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не се симна на Сен-Силпис, тоа го знаев уште пред возот да почне да кочи, тука е онаа подготвеност на патниците, особено на жените кои нервозно ги проверуваат пакетите, го затегнуваат капутот или гледаат отстрана кога стануваат за да ги избегнат колената во оној момент кога губитокот на брзината ги врзува и заглупува телата.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Се ставам онаму каде еднаш ќе имаш можност, да се вратиш назад, и сѐ да почнеме од почеток...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Новинарите стоеја од страните, атмосферата беше полна со креативна возбуда и модното дефиле можеше да почне.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Всушност, неговата незавршена книга можеше да се смета и за еден вид дискретен и ненаметлив апел до идните генерации дека Балканот треба да почне да ја пишува својата историја низ бројните документи и сведоштва, наместо да чека да ја пишуваат новите победници! Новите јаничари...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Единствена грижа му стана како да открие што е тоа што тие сакаат да им признае и потоа да го признае брзо, пред мачењето одново да почне.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Постоеја моменти во кои нервите толку му откажуваа што почнуваше да вика за милост уште пред да почне тепањето и кога само погледот на една тупаница повлечена за да зададе удар беше доволен да го натера да почне да признава вистински и измислени престапи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Да почне кажувајќи и го најлошото, му изгледаше дури како еден вид љубовна жртва.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Време е да почнеш да добиваш претстава што значи тоа власт.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Неговото лице одново стана сериозно и тој ја крена чашата: „Мислам дека би било пригодно да почнеме со здравица. За нашиот Водач: за Емануел Голдштајн.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Новото следување нема да почне да се дели до утре, а тој имаше само уште четири цигари.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Треба да почнам да ја симнувам шминката. Ух, колку е здодевно!
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Дури подоцна и постепено како да почнаа да добиваат во значење.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Таа сакаше да побрзаат назад по патот по кој беа дошле и да почнат да ги бараат другите во спротивната насока.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ќе мора да почне повторно од почеток.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Некој љубопитен фанатик во Министерството ( некоја жена, можеби: некоја како малата жена со песочна коса или како темнокосата девојка од Одделот за проза, може да почне да се прашува зошто пишувал за време на паузата за ручек, зошто употребил старомодно перце, што пишувал - а потоа да достави информација во соодветната установа ).
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Она што имаше намера да го стори сега, беше да почне да води дневник.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Извесно време дланката од десната рака ја имаше положено на книгата, потоа ја отвори и почна да чита: “А сега да ти напишам неколку збора за нешто сосем друго: утврдив дека за време на подолг престој во затворот на чувствителните луѓе им се заканува опасност да станат огорчени непријатели, да почнат да го мразат сиот свет, отапуваат, ги обзема резигнација и стануваат премногу себични.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Коматот стаса со печењето дури по два часа, а кафето им помогна колку да се отрезнат и да знаат што јадат, пред да почнат да ја навредуваат недолжната домаќинка.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
7. НЕ СЕКОЈ ПРЕД ИКОНА САКА ДА СЕ КРСТИ - за на светецот да почне и да му се моли, некој така ќе ги стокми трите свои прсти за со туѓа ситна памет себеси да се соли...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Требаше да се направи пауза од седум дена, па да почнеш со вториот циклус, но поради општата лоша состојба во која се наоѓаше паузата се пролонгира на дваесет дена.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Поминаа денови и денови и писмото можеше едноставно да се стопи од жештината на нејзините полни гради, почна да се титка, некои букви да бледнеат, други да се разлеваат и Чана мораше да почне да им го чита писмото додека уште можеше да се види дека навистина е писмо. Најпрвин ѝ го покажа на Митра.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Добро. Нема да бладаме за минатото. (Пее) „Да почнеме, значи...“.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Тие сиромаси мислеа дека Крсте спие со нив за порано да почнат — подоцна да завршат; а тој секогаш викаше порано да ја напуштат работата, да вечераат дури се види, а подоцна да почнат наутро откако ќе се напоручаат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се чуди пусти Ѓуро, се уми. Што мисли ова дете што никаква работа нејќе да почне?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Волкот изеде ждребиња, телиња, јагниња, јариња — како секоја година и секаде, но Стале го искористи овој материјал и помогнат од вдовицата Трна ги наплаши селаните да почнат со подготовките за манастирот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Пак, не играј си, свети Јованке со оген. Гледај, пак, зборувај, моли селаните да почнат баре со црквата, та конаци може и попосле.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Таму каде што за Мајка завршуваше балканската историја, за Татко можеше да почне.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Најмногу душата му се собираше кога делкаше воденички камења; со денови вртеше околу карпата од која требаше да се издвои поголем камен од кој требаше да се изделка воденички камен: ја набљудуваше карпата, секоја нејзина жилка ја проучуваше: од каде трга и каде оди, каде се разгранува, слично на ботаничарот што ги проучува жилките на растенијата, како дрварот што го проучува дрвото од која страна да почне да го цепи; го проучуваше до каде оди цврстиот дел на каменот, а од каде почнува болниот; го обележуваше со креда, со керамитка, со врвот од глетото.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Запреа и кај фреската на ангелот за која игуменот им раскажа како зографот Трпо, пред да почне да го црта, долго време барал по околината модел што ќе му послужи за ангел.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Добро, свештенику, со што да почнам? Со најинтимното?
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Краварката ѝ се пожалила дека нејзиниот господин кој ја венчал пред да почне војната, сега, им се придружил на војските што заминале в туѓина.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Бев заустил да прашам случајно да не се случило нешто несакано, непредвидливо… а можеби имав речено… или спомнато нешто необично, бидејќи наслутував делови од некои патеки… но Дуда се чинеше толку несреќна додека доаѓаше или си заминуваше… и тогаш сфатив дека Дуда всушност ми раскажува за себеси; за проблеми што се чинат толку тешки а таа храбро шета по нивната смешна страна.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И најсетне сфатив: седев во кафеаната „Зора”, а спроти мене седеше вистинската Дуда притоа со оној осет на неориентираност: како да почнува во овој момент да сфаќа дека пријателот од другата страна на масата всушност се враќа од некое долго патување.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
При распитот што инспекторот го извршил во гостилницата Црвен рид, а во врска со посетата на М. Ѓурев на гостилницата, беше наведено: Гостилничарот изјави дека тој лично бил на џамлакот и го следел доаѓањето на градскиот човек М. Ѓурев уште од моментот кога тој се појавил на ритчето, значи уште пред да почне да се спушта по патеката покрај редицата тополи.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Замислете си да почнат да ни се обраќаат во некоја летна ноќ тие далечни ѕвезди ?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Што стана со тој обид и, воопшто, какви се шансите тој не баш занемарлив проблем да почне да се решава современо, ефикасно и цивилизирано?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Чорбаџи-Дико знаеше сѐ за Бошка и затоа, кога овој седна спроти него, не го дочека ни да почне да се поплакува, туку си сркна од кафето што тој час му го донесоа момците и офолито, со потсмев во гласот, му рече: - Зарем на еден Лумана најде да му одмаздуваш, бре главо будалска.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Кога влезе во првата куќа, седна, се колебаше не знаејќи како да почне и одвај, со триста објаснувања, успеа да им каже.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Туку да почнам да ви раскажувам.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Пред да почнат да ручаат, Митре му се стегнал на деда Гера смешка да му каже.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Но, помина ден, поминаа и два, и работите како да почнаа да се менуваат.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
И, ете така, како да почна и целото летување, верувајте! Зоки Поки ги пронајде радостите.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Тука застана и оттука како да почна да се созема.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Но, како да почне разговор за нив?
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
„Мислев оти ова, убивањево, пред да почне некој ќе го најави.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Можеше да почне со третото поглавје на Големата Книга.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
„Море каков дедо, каков прадедо, вечно ли ние овде ќе си ги кинеме трбушките да пренесуваме товари”, викаа луѓето и опкршуваа околу куќата и гледаа од кое ќоше да почнат, кој камен првин да го тргнат, од кај да загризат.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Потребна ни е духовна непоматеност за да почнеме да го почитуваме и разбираме спопствениот живот, зошто само ние и апсолутно никој друг нема власт над нас самите и царството што сами го создаваме.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Дино скокна од креветот и во темницата почна нешто да вика.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Телото ми се вкочани, но тоа не го запре да ги пикне рацете под мојата ноќница и да почне силно и бавно да ме фаќа, штипе и гребе по бутовите, стомакот и градите.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Но, приказната за Дардаванија, татковината на снежните џуџиња, не може да почне без Дедо Мраз.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Натаму каде и воопшто зошто штом таткото не го израснал синот дедото внукот штом не го зел в скут и сѐ одново мора да почне од ништо.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Одново барај прошка за да почнеш уште еднаш и одново најди причини да не почнеш и оправдување што не си почнал.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Би сакал да почнете веднаш, утре наутро, и да завршите што поскоро, за десетина дена.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
ЕВТО: Треба гасена вар. Кога се сликаат фрески, варта е готова уште пред да почне да се гради манастирот. Некогаш стои по три години.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
БОРИС: Ама уморна си? СОЊА: Бев и пред да почнеш.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
(Влегува Соња.) Сега сме сите на број. Може да почнеме. (Ја пее интернационалата): На нозе презрени и гладни на нозе робје од цел свет!
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Ова ми треба за конечно да ме земете сериозно. Ако сме доволно концентрирани, да почнеме. На пример со вашите книги.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Ќе издадам наредба веднаш да почнат да месат и да печат, па ако треба ќе довезам од магацините во Корча...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Сѐ подготви и штом падне мракот, со камиони, со мазги, коњи, магариња, волови, на рамо, на плеќи да почнеш да пренесуваш оружје. На извршување!!!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Никогаш не сум го пробал. Мислам дека можеме да почнеме.“
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Бреда шмркаше првите половина час, потоа ја стегна мојата рака и липаше отворено кога момчето конечно излезе од меурот, доби триесет и седум различни болести и умре пред да почнат рекламите.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Каков живот”, рече таа мавтајќи со чашата пред екранот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Филмов го имам гледано шест пати“, рече таа борејќи се да го контролира својот глас, „и секогаш се возбудувам.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Луѓето мене ми рекоа или да почнам да пеам по наше или да си ги соберам парталите.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Ако ги видат да седат, некој може да почне да ги распрашува што и како и во зборувањето нешто да згрешат.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
- Сега да почнеме, - рече капетанот. Име и презиме, место и дата на раѓање... - Народност? - праша капетанот.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Братучедите ги запоткреваа рацете готови да почнат повторувачќи да ги скандираат зборовите што требаше да ги изговорат.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Потоа Едо – авторот верува дека Едо и саскаше да се пофали, но и затоа што авторот нему му ја влеа нужната доверба – на масата го распростре планот за куќата со дваесет и пет соби и дванаесет бањи што планираше да почне да ја гради наскоро на една рудина каде што се подигаше нова резиднцијална населба.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Во тоа му помогна и Германија која како да почна и поинаку да го засакува.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Го послушала. Не само што го послушала туку и го подбуцнала да се скара со некој од царевите тогашни за што поскоро тој да може да почне војна.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Едо стануваше нестрплив да почне да работи.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Разнообразноста на фасадите, креативноста со којашто беа правени му причинуваше естетско доживување и му го будеше сеќавањето на Битола, пред да почне да биде нагрдувана, во времето кога дојде тука да заврши гимназиско образование.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„... По смртта на Ѓунијата, времето како да почна лека – полека да не работи во корист на Еда Бранов.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Не му беше срам на сред игра да се издели од децата ако ја заушеше негде во дворот невдоапно да ѝ скокне на половината, да ја счепчи со нозете, со едната рака да ѝ ја раскопча блузата ас со другата да ѝ ја извлече едната цицка голема како фуска и веднаш да почне да смука.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Чиниш се чека новодојдените да си ја апнат понадата во спокојство па потоа да почнат да разговараат.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Дончо само насетуваше што значи зборот милување, нешто што кога по твојата глава поминува раката на твојата мајка или кога Митра те бакнува по образот или кога некоја тетка што не ти е мајка ќе те стисне во прегратка а тебе ти доаѓа да ѝ ги разголиш цицките и да почниш да смукаш!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Цело време сестрите се над мене, а јас не знам од кај да почнам да го чистам и да го сакам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Со него ништо не можеме да почнеме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Не знам од кај да почнам, велам, и пред секој збор повлекувам од цигарата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сум ги замижала очите и чекам да почне негде да ме боли, да ми се зема свеста.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А уште не можам да почнам да кукам, низ солзи да го поминам човекот, да го преведам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Жења, велам, не знам како да почнам...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
За жал, Ило, другата другарка, беше нѐ напуштила уште пред два дена, да кажам пред да почне вистинската акција.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
За жал дождот потраја малку повеќе, околу пет-шест дена, доволно за да почнам да се депресирам.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Но, едно судбоносно совпаѓање! Тие биле готови за акција токму тогаш кога во Македонија се очекувало да почне востанието.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
И да почнат да ги градат своите мали мовчиња.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)