Тоа августовско утро во Прага Сите ги прекоруваа своите мали кученца кои баш сега најдоа по пет пати да мочаат во тревниците послани со свежи ѕвезди а за баксуз, никаде немаше натпис: мочањето врз тревници од ѕвезди е забрането.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
Тогаш ме разбудија комшиските џукели и тргнав неминовно до веце да мочам а потоа седнав веднаш пред компјутер и почнав ко Фројд да толкувам сништа
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Бог да го бие Цукерберк Марк го направи фејсбук ко луна парк кој бил да моча, кој со кој се смувал дознавме дури и трава кој дувал
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Им дозволив да мочат без да излегуваат од рововите.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Кутрите мочката не можат а си ја задржат. Им забранив да мочаат во рововите.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Сакам да мочам у нормално јавно ВеЦе, а не позади НаМа.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
РАЈНА: Какви се овие муабети, лежење во кревет, гледање во таван цел ден, ракии, не си измиена два месеца, уште да мочаш во гаќи.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Успеав нагло да свртам и во тој миг камионот удри во џипот, ама странично. Јас останав закован за воланот...
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Толку те завиткале во гипс што не можеш да си го најдеш... - За да мочам, ами камо за друго, а?
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Колчето го пресекоа на три дела, а секој дел уште на три помалечки делчиња и тие девет коматчиња ноќта се ставија под Љупчо за да мочал на нив, а другиот ден ги однесоа кај Тина за да ги потнела, ама Љупчо не престана да плаче, башка што си дадоа сто динари.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)