Таа ја почувствува нашата возбуда и веднаш рече: – Бомба, бомба падна во нашата куќа! – Како се случи да куртулиме од бомбата!?
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Го рече ова и се свлече на подот во Соколаната како испразнета вреќа.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
„Мене ќе ме обесите“, му викна тој на претседателот на судот Груица, „ама оној, главниот, ќе остане и по мене за да ви ги мати работите. Нема да куртулите од него“.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Во претсмртните ливчиња на отец Мида стои, од збор до збор: „Каде и да застанев, тој ме гледаше, оти беше на сферичната купола, како да е искачен на небото, од каде сѐ се гледа; ме гледаше и како да сакаше да каже: не можеш да се сокриеш, да избегаш, да куртулиш од мене.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Јас бев спремен и да полетам ако треба, само да куртулам од овој град.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Кога стигна во цареви дворје Слугите го пречекаа сите Им раскажа за целата тага Имало бог да куртулам од мачната сага.
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
- И запамети, - рече Луман. – Другпат, кога ќе сакаш да куртулиш некого, дај му од џеб, ама мене да не ме молиш.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)