да (сврз.) - замавне (гл.)

Се заврте, Отец Симеон и не стигна да замавне. „Курвино семе“, рече фатен во заседата на својата крв. „Курвино семе.“
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Сакаше ли да замавне: сакаше ли да предупреди: сакаше ли да крикне од болка до небеси, или да го доживее истото што и ибн Тајко?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Му се чинеше дека ќе може бесконечно долго вака да оди по деда си, да замавнува со косата и да остава зад себе бранови соборена трева.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Можело да се поверува дека само омразата ги зближува.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Наредени околу тие двајца, пак молчаливи и без чувство за повремените удари на ветрот, другите чекале едниот или друтиот Онисифор да крене рака, да замавне, да удри или да убие, да се види кој е под заштита господова. Не дочекале.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Пред тој да замавне на мене со зелен нож, натопен во зелен отров, истрчав од собата но, заслепен од пламенот, не ги најдов басамаците.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Уште пред да можам да замавнам со раката мачката престана да ми го гризе увото и замавна со шепата, зафаќајќи ми ја целата лева страна на лицето, од веѓата, преку окото, кое за среќа го затворив, низ образот, сѐ до устата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Кимнав со главата, но таа не ме виде бидејќи се вртеше наоколу барајќи ја Маци.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Стига само да замавнам по главата На смалениот на превара Џин.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)