Некаде помеѓу белката и жолчката на космичкото јајце, пулсираше живиот човек, со огромен потенцијал од битија, во зачнување, но никој не беше моќен да досегне до лушпата, уште помалку, надвор од маргините на космичкото јајце, надвор од моќната обвивка на Земјата.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Само цвилам и вртам натесно со главата, го касам до кај што можам да досегнам. Борба за живот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Како да сака нешто да досегне, за нешто да се фати.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)