Гледај го те молам, одеднаш станува голем советник за соочувувањето на себеси со животот!
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Тогаш го слушнав од него и она, мислам во присуство на дед Павел, она, дека човекот е секогаш само еден и дека не смее да се раздвојува или да се оддалечува од себеси бидејќи лесно ќе се загуби.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Таквиот систем на лажно јас е легло на параноидни стравови, бидејќи лесно доаѓа до тоа системот на лажно јас, којшто се шири за да опфати сѐ и од којшто сопственото јас се има откажано, сметајќи го за чисто огледало на туѓиот реалитет (објект, предмет, механизам, робот, мртовец), да почне да се смета како туѓо присуство или туѓа личност во своина на индивидуата.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Но и јас сум виновна, можеби само јас, бидејќи лесно влегов во приказната.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)