ама (сврз.) - сигурно (прил.)

Таа не знаеше што е шиник, ама сигурно е нешто големо и тркалезно и мазно - без коса!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Не знам дали ме чу Секуле Дамјаноеки, не знам дали зауши што му велам, ама сигурно виде кога си отиде дома.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ракијата ме фаќаше полека ама сигурно, оти сонцето биеше ужасно; некој понуди и тревка, и јас, ненавикнат на неа, во еден миг видов светлина; помислив дека таа светлина не е од овој свет, дека тоа ми се јавува Бог; беше тоа светлина виолетова, еднаква во сите свои делови, совршена, постојана, оти не беше една во едно време и инаква во друго време, ниту за едни убава, а за други грда; беше тоа светлина преподобна; помислив дека можеби веќе сум во некој друг живот, дека сум умрел и дека ми е доделено некое ново тело; верував во реинкарнација, и таа помисла ме возбудуваше.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)