Тогаш тој ја префрли својата стара и сува рака преку моето рамено и со дедовска љубов ми рече, Умнице на деда, ми рече и додаде: „Кога нешто е важно а тешко е да се каже, ми рече, тогаш е најдобро да се остави молкот да рече што ќе рече“.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Ништо не го боли, а тешко му е и мачно, како да го притискаат сите камења од Чукарот.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Лесно се влегуваше кај него, а тешко се излегуваше; кога ќе почнеа луѓето да си стануваат, ќе речеше „Чекајте уште една чаша за последната молитва...“
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)