а (сврз.) - напролет (прил.)

„Не, знам - високо есенско кроење на четири или пет окца, а напролет ќе извршиме корекција, ќе ги оформиме грмушките.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Тогаш седнуваше со домарот над мангалот во кујната, кршеше од домашниот леб, сркаше од манастирскиот грав, мезеше од биеното сирење на вжарената маша, отпиваше од стомната покрстено вино и водеше најприземен разговор за тоа како не се исплатува да го држиш и да го раниш магарето зиме кога нема работа во полето, како е поарно да го пуштиш без самар во снеговите на планината да го изедат волците, а напролет да си купиш младо магаре па да му го главиш стариот самар и да си вршиш работа, оти живеачката е една, а скапа, а пак треба да се преживее, да се одживее некако.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
А напролет отопениот снег ја пои земјата.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)