а (сврз.) - надвор (прил.)

А надвор се кучињата, врачевите, блудниците, крвниците, идолопоклониците и секој кој сака да лаже и лаже...“
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Се кревам, а надвор — цут, цут — сѐ е побелено околу пругата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нѐ изведуваат да ја исфрлиме кантата со измет, а надвор капни-замрзни.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
а надвор веќе почнуваат да паѓаат снегулки, ветрот само ги врти во воздухот, ги пушта и ги втасува, одново ги завраќа назад, си игра шукшуле, што се вели, ги развева како цут од дрвја што се кубат, кој ќе пушти глас, ќе го наполни морето, ни викаат и бродот застанува, а ние молчиме ко глувци во дупка, ги слушаме само чекорите озгора, одат над нас небаре на глава да ни газат, и бродот одново тргна, сега можете и да пеете, ни велат, кај се пеело пикнат в дупка, си велиме, отсекаде бучи клокоти, и гледаме надвор, снегот си навева и се топи, се губи во водата, ако запреме во Костанца, ќе нѐ водат во Букурешт, си велиме и приѕираме во ширината што ни ја затвора снегот, и Костанца ја изминуваме, нѐ водат право за СССР, не ни заспала среќата на сите, вели Апостол Макаровски, сите со нечија среќа се шверцуваме, вели, ќе му украдеме уште некој ден на господ, и почнува некој студ да ни влегува низ процепите од бродот што се отвора однадвор.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Оливера ми кажа дека некои деца биле уште уплашени од војната и дека не можат да спијат, а кога ќе заспијат викаат во сонот и бегаат од постела, се кријат под креветите, некои само да чујат брчење на камион или трактор, и ќе почнат да скокаат низ прозорците, си мислат авиони и тенкови идат и ќе се пикаат по грмушките, ќе се тресат ко пилиња, негователките ќе ги бараат, а тие ги затвориле ушите и очите, само устите им стојат отворени, ама пак не се оѕвиваат, не се кажуваат; оти не се оѕвиваш ми вели Горачинов, кај беше досега отидена, ме прашува, по ортомата своја, му велам, и јас не знам кај бев, а надвор се смеат, на вратите од кабините ни напишале ,То долапи ефтихијас"18 и се смеат,
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А надвор чекаат пустидес (педери), исто така со кучешки маски на лицата.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А надвор беше чудно убаво. Дрвјата стоеја неми, побелени.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
И јас ќе скокнам од постела, ќе истрчам надвор. А надвор ништо нема.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А надвор сѐ што може да оди, да мрда се забрало по војниците, по арапите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)