Вака само умираш, а смртта никаде не можеш да си ја видиш.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- Ете што е животот, рече Дуко Вендија, ништо не е. Пиши, бриши. Ќе пишуваш, пишуваш, рече, а смртта наеднаш сѐ ќе ти избрише.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Старото ливче од книгата со стариот запис „збор-куршум, устрел, грдо самољубие, а смртта, а смртта...“
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
А смртта токму нив ги одминуваше. Како да не ги сакаше. Дали ми веруваш?“
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)