Го тажат жените, променети во црни руби,  а плачот - железен е бран." 
               
             
           
            
            
              „Сердарот“
               од Григор  Прличев 
              (1860)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Плачовите низ селото се носеа сѐ уште  и Неда црна крпа пак  од главата си фрли, повтор косата ја пушти,  а плачот стана толку јак,  - „Малодушни земјоделци, излезете од дворов!"  - им викна мајката со гнев.
               
             
           
            
            
              „Сердарот“
               од Григор  Прличев 
              (1860)