Не сакаме да истлееме, а огнот да не се види.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе се спрпелка во огнот, а огнот ќе му ги опрли влакната, козината, ќе го соголи и ќе му го земе здивот. Ќе му ја пукне жолчката.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
4. ДАЈ МИ, БОЖЕ, ОЧИ ДА ЈА ГЛЕДАМ - и сите ѕвезди тоа боже зеници да ти ги всади нели е таа како сонце заслепен ќе си везден, а огнот љубовен, ко месец, ќе ти ноќева во гради...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
А Огнот почна да беснее.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)