а (сврз.) - луѓе (имн.)

„Стражата“ ќе „капитулира“ и ќе ги земе коњите да ги смести по комшиите, а луѓето ќе влезат дома во куќата, каде што се поставени трпези од горни до долни крај.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
А луѓето, сите со трепет, замаени беа од необичната драма.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Испотени, мртовецот го носат; и во тремот го внесоа тој товар скап, а луѓето се собрале крај мртвиот и немо приковале свој поглед тап.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Сега знаеше дека биле најави на поголемата бура, но тогаш (пред само неколку месеци, но како да било многу одамна) мирот околу него имаше вкус на вечност, а луѓето живееја како таа вечност околу нив и нив да ги сторила недопирливи и бесмртни.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И така случајностите се ределе едни по други, а луѓето благодарение на нив, се движеле кон врвовите на социјалното живеење, но и се спуштале на дното.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Така правевме неколкупати, од младешки бес (ја исмејувавме сиромаштијата!), а луѓето зјапаа во нас; еднаш зјапаа и некои девојчиња и се кикотеа, и јас се сеќавам дека поради штосот со чевлите тие се забавуваа цела ноќ со нас, а ние ги потрошивме и последните пари; решивме да ги одведеме во кино, но таму не нѐ пуштија со по еден чевел; Земанек се расправаше, и потем ги продадовме картите и отидовме во кафеана.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Се утарам така, а луѓето ми ги снемува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А луѓево само се вртат ко клапче, ко клобурец.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ни се истргале кошулите од појасот, а луѓето подзапираат и се чудат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
ги гледаше Висар на широкиот пат крај езерото испоседнати Ѓупците со разни бакарни садови што ги поправаа, калаисуваа и продаваа, ги гледаше како одат по куќите и бараат нешто за јадење, тропаат по вратите, а луѓето им викаа: „Сиктер, никогаш вас човек не може да ве нахрани; и кога Ѓуптинот го поставиле за цар, тој прашал: А што ќе правам за леб...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Жена му бегаше од куќи кога доаѓаа офицерот и војниците, а луѓето му велеа: „Ете, што направи Полине, им ја оддаде тајната на непријателските војници...“ „Каква тајна?“ се чудеше тој.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Се смееше и Зрновски. Се смееше и кришум разговараше со Јана.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
„Глупоста има безброј имиња, си шепотев а луѓето од многу причини не се спремни да спомнат ниту едно од тие имиња“, и продолжував да се смеам!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- А луѓето? – прашувам. Мрдаат со рамена и сфаќам дека не знаат или не сакаат да кажат?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Одлуката за градба на хидроцентралите беше генерално донесена од врвот, но мораше да се сообрази и со науката, а луѓето да се припитомат за новите подвизи.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Горе, по улицата, луѓето трчаа. Смит, трчаше, а луѓето викаа по него.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
А луѓето како да беа пак тука, в село.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тие пак прашуваат, а луѓето вртат со главите, молчат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Еве ја солта што ја баравме, викам, а луѓе никаде нема. Ја вртам главата налево и надесно, вели, цело поле е празно.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Царот дошол на кола без волови, а луѓето ѝ фрлале сено, заграби сено фрлале пред лимузината за да видат дали ќе јаде. 160
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)