а (сврз.) - закон (имн.)

Но да се пренесе вселената, објективниот свет, една реалност што постои надвор од човекот да се пренесе во него самиот единствено со мистиката на самоспознатиот дух, а оваа реалност да биде сметана и понатаму како прост привид, како обично олицетворение на логичките категории и „идеи на апсолутниот дух“, значеше и да биде „укинат“ апсолутниот дух, да се пренесе во друга состојба, да се објасни „духот“ со појавата на материјата, а законите на дијалектиката — со законите на развитокот, настанувањето и условите за неговото познавање од страна на човекот.
„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)
А законот у парламент тешко дека ќе помине пошо и таму има еден куп педофили.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
А законот не е закон ако не се спроведува и не се почитува.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)