а (сврз.) - вилица (имн.)

На Кулета и Андона оваа им беше прва работа од ваков вид и затоа на двајцата почнаа да им бијат силно срцата, а вилиците да им се тресат та забите почнаа да им штракаат, небарем замрзнаа од студ во топлата пролетна вечер Толе ги теши со шепот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ќе се засркнам, не можам да завршам. „Девојките од Сиера Морена...“ не давај се, Небеска, си велам, а вилиците ми се тресат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)