а (сврз.) - има (гл.)

Меѓу- тоа, пролетта 2003, Божиновски забележува дека наместо 12% зголемување на основната плата (по 0,5% за секоја започната година работен стаж, според Колективниот договор на ниво на работодавач, како и според Правилникот за плати, надоместоци и други лични примања донесен од УО на претпријатието), тој добива само 0,5%!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
До тој момент тие сè уште имаа побарувања за неколку неисплатени плати, како и заостанати придонеси.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
За осудување е и фактот што директорот кој беше и доминантен (наводно со спорни акции) сопственик на компанијата, кога дозна за тужбата насочена против него, практично се обиде да подмити т.е. да се спогоди со неколкумина вработени кои сѐ уште не се беа приклучиле кон тужбата, а имаа намера да го сторат тоа.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Против овој акт на самоволие, осуммина незадоволни вработени, меѓу кои и Љ. Х., во јануари 2008, поднесоа групна тужба која им ја состави адвокат (Н. Петровска).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
По фактичкото прераспределувањето, кое се случи во септември 2002, во пресметките на платата, тој забележа дека ја добива само основната плата без додатокот за минат труд, на што реагирал усно – при што му е одговорено дека настанала некаква „грешка“!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ваквата ситуација продолжува сѐ до 2005, кога 264 почнуваат да важат новите законски решенија од трудовоправната сфера, со што границата за пензионирање се помести за цели четири години (од 60 на 64 за мажи) и воедно се помести и правото за добивање надомест до пензија, во случај работникот да биде прогласен за „технолошки вишок“ а има одреден број години работен стаж.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Не можеш секому и секаде да извадиш грклен. А имав таков порив.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Беше преполна со луѓе а имаше и такви, на кои им се отстапуваа книги за користење во специјалните читални.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Не ми го објаснивте убаво она што требаше да се објасни. А има многу нешто...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
И навистина, Толе ја зеде улогата од Ѓорѓија, а и овие се согласија, бидејќи им објасни дека го познава овој крај, а има и свои пријатели.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Било многу различно дали си продаден или купен. Немало купени души.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
А има орди со терсене табиети, како што на секое ветробранско стакло на автомобилите има птичја гнаска.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Зашто сега, кога има толку многу средства за уништување на маларичните комарци и на сите други инсекти, нема да ги коси маларијата, а со враќањето на водите, ќе им се врати и едно цело мало богатство - стопанство во кое тие ништо не вложуваа а имаа голема полза од ловот и риболовот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Мртвиците, вировите, и блатата беа богати со риби - сом, крап, клен, мрена, штука, бојник, јагула, - а врбаците, шамачиштата и ливадите со барски птици.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
На светиот чин од сите страни на земјата, дотрча младо и старо, католици, православни и муслимани, припадници од истиот народ, а имаше и евреи, спасени од албанското население за време на Втората светска војна.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
А има завршено и високо духовно училиште.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
ИВАН
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Некои од птиците, а особено црвеношијките, сè уште живо пееја, дури и по стемнувањето, а имаше и звуци на штурци, а Милановата мала воденица за мелење на жито брмчеше како големо водно коњче.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
А има основи да мисли оти Императорската влада е исполнета со добри намери за своите македонски народности.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Најпрвин треба да се каже оти по македонското прашање нема никаква разлика помеѓу погледите на руското општество и народот, од една страна, и владата, од друга, а има само разлика во степенот на интересот за него: општеството и народот многу помалку се интересираат од владата што се гледа од помоштите за Македонците.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Уште повеќе, ние сакавме да им покажеме на Русите дека нема во Македонија неколку словенски народности, а има само една; дека Македонските Словени можат сами да ја разрушат таа преграда што е поставена меѓу нив од пропагандите и од нивното образование во Бугарија, Србија или Грција.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Притоа треба да не се заборава оти вестготските, остготските, хунските полчишта се состоеја не само од Остготи, Вестготи, Хуни, Словени, но дека во нив господствуваше едната народност, а имаше примеси и од другите.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
58. Но се најдоа меѓу ланските членови лица што го наоѓаат за излишно постоењето на такво друштво, зашто немало одделна македонска народност во Македонија, а имало само српска и бугарска, и бидејќи во Петроград имало бугарско и српско студентско друштво, немало потреба за македонско.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но, имаше време, а имаше и место за да го стори тоа толку споро, и неговото движење да не се разликува ни малку по својата незабележливост од она споро движење на сенката околу дрвото во сончев ден. Така ги очекуваше.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Стоеше, загледан во своето срнче, а имаше поган поглед.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Беа широки деланки црвеникава сланина, а имаше и неколку глави кромид и лук.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сега ќе одат, мислеше. А имаат две добри пушки, и добро се облечени. Најпосле тоа е сѐ, што му треба на човек тука.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А има и такви што ме гледаат во чудо и не сакаат да ме удостојат, а баш го правам домаќински - со кафен шеќер, со мед, кој како милува.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Некои завршуваа работа од прва, додуша ретко, а имаше некои кои веќе ги имам видено два-трипати до сега, и си викаме „здраво“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А имаше едно војниче, Крстивое Пешиќ, чинам се викаше, па тој, не знае кај да се скрие.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Спасое прашува: - Име оца, деда и прадеда. - Татко се викаше Видан, вели Мисајле, а имав еден дедо што се викаше Славе.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
После малку се среди: Англичаните и Французите пак почнаа редовно да нѐ снабдуваат. А имаше и од кај да се купи.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
и еден ден се појави полковиот командир, на еден бел коњ, коњот игра, не гази на земјата, беше бил заробен од Англичаните, и кога дојде му даде команда на ротниот командир и на другите офицери да се тргнат подалеку од војниците, и тие сите се тргнаа едно двеста чекори, и полковиот командир не прашува кој каква мака има, или некоја поплака да има, и излезе еден, Ристе се викаше, а тој пак сето време само главата навалена и само зачуден, и со никого ни а, ни бе, и мајката, си мислиме, на толку молчење, сега најде да зборува, а тој ти имал мака, полкот негов ја збркал работата, а го окривиле и Ристета и го осудиле седум години затвор да лежи по завршувањето на војната, и Ристета цела недела пред тоа го учел еден адвокат од Скопје како да се пожали, го вежбал за докладот, како да се претстави и како да се поплаче и Ристе станува, јас бев часовој, вели, кога стана тоа, а имам и часовник добиено за храброст, ама јас не бев таму, кај што стана колењето и му кажува сѐ како што било,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Имаше многу Македонци. Од кај нас беше Геро Ѓенески, Неделко Сивески, Гоше Љубин, од Мренога имаше еден, Ѓоре Јолески, па Стојан од Сапотница, Ристе и Миленко беа од Жван, Стојко од Жашле, Бошко од Суво Грло, Наќе од Церово, Исијан од Брждани, а имаше и од Црско, од Брезово, од Облаково, од Црнеец, од кај немаше...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ајде брзо кажувај што се задоцнавте! Душава ми искочи, не е шега... А има и зошто!...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
А има и со по три и повеќе простории, спрема цената и желбата на сопствениците, каде што кучињата се бањаат и негуваат.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Имаше мало калливо дворче во кое напролет и во лето негуваше разни лековити билки, а имаше и неколку кокошки и еден петел.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
И во XVII век е уште поголемо присуството на турцизмите во балканските јазици, се среќаваат и следниве: ама, арамии, бакар, бериќет, бучук, денк, ѓум, зарар, ибрик, казан, кат, кубе, кутија, машала, менгеме, муштерија, памук, пари, ракија, руба, сакаш, сандаци, саан, синија, тава, тенџере, тепсија, теслими, фрча, хич, чифлик, дајак и други, а има и голем број зборови што означуваат разни видови занаети и занимања: бојаџии, казанџии, самарџии, сапунџии, кираџии, кујунџии, меанџии, симитџии, терзии, ќурчии, чакшири, чешмеџии и други.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во каминот имаше решо на гас, а имаше и една полица на која се чуваше храната, додека во ходникот пред вратата имаше еден кафеав водник од печена глина, заеднички за станарите од неколку соби.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А имаше еден младич, не му се сеќавам на името, но беше навистина моќен говорник. Тој ништо не им премолчуваше!
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А имаше деца не само за во едно одделение, туку за во сите.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Да е тука Добра или Чана веќе ќе знаеше што ѝ е, ама таа оставена е самата на себе не оти нема до кого да појде, ене ја Танаскоица, а има и други жени.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
„А има ли надеж да се сетите?“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
А имало веќе и луѓе туку пред продавницата. Точно се знае кои луѓе беа.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Можела да влијае во формирањето на нејзиниот карактер, а имало случаи кога се одразувала и на нејзиниот изглед , не пропушти да нагласи Борко.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
А имала цврсти докази дека Благоја е таму. Во Виена.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Кога ја прашав како влегла овде, кој ја довел, таа се насмеа.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Охо-хо! А има ли супа? - Има, има!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Но Толе дури сега се топори. - Како не! А имате ли вие, кажи – планина?
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Толе се охрабрува. - А имате ли... поле? - Немаме... – вели сега Зоки. - Ете, гледаш?
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
А имај го предвид фактот дека никој не беше поштеден во неговите говоранции.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
ПАНКО: Тие рисјани? Тие немат вера, а имаат само фара.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
АРСО: Имал тој тежок ум и широко срце.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Коледарите првин онемеа, па сите се удавија во нејзиниот поглед, а има и такви кои до века ќе си ја сладат мислата од насмевката на рајските јаболка под прозрачната свила.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
— Целото Политбиро, вели Оливера Поточка, а имаше и претставници од сите комунистички партии.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А имаше доста за јадење - за сите!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
А има денови кога од облаците со денови и без престан се цеди дождец.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Секој ден ни правеше пита. Таа се викаше Љубица, а имаше и едно девојче кое не знам како се викаше.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Имаа нова куќа, но прозорците, вратите и ѕидовите беа испокршени и целите оштетени. Тука останавме неколку дена.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
А имаше толку простор околу нив за да можат да се шират колку сакаат.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
А имаше толку многу земја околу нив низ која можеа да си ги шират корењата и да црпат животни сокови.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
А има ли нешто поубаво од тоа да бидеш обично дете, како сите деца!?
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
А имаше толку многу слободно сонце за да им свети.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)