јасно (прил.) - рече (гл.)

„Аероплан ли?“ „јасно реков, велосипед. Со крилја.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Во тие мигови, ти се оттргна од мојата града, малку се закикоти и неочекувано, јасно рече: „Одиме во Адеп! Одиме во Адеп!” А ние, кутрите, заминувавме од Поградец, од твојот Адеп.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Тој седна до неа и ја погледна. По некое време, не успевајќи да смисли нешто подобро да каже, јасно рече.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)