што (прил.) - ти (зам.)

- Кажи. Не викај те молам. Што ти е? - Станувај Кире бргу!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Иако не ми е јасно како тоа се прави на панаѓур каков што е овој: се продава сѐ што ти треба.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Но ме мачи длабока замисленост на човекот, ми буди длабоко сочувство и го прашувам: - Што ти е? Што те мачи? – му велам.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Главно било, ти, преку власта, бидејќи се видело дека ти си во врска со власта, се видело и по тоа што ти дале пари за изградба на водоводот, а богами, велат, сигурно му дале и за бунарот, ти, значи, требало да ги натераш маказарчани, со власта заедно, да ја продадат земјата и куќите, а потоа, се знае - процент“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тоа значеше: што ти се чинеше - овој абер нема од веков, овој е загубен? Загубен, а?
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Занеми! - ѝ реков, - Што ти е гајле тебе? ...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
- Денко, Денко, што ти стана? - Спасивме еден живот, Бојанчо! Ќе поулавам од среќа.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Бојане! Еј, Бојане! - викаше Денко одоздола, - Што ти е?
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Што ти стана? - го праша Денко. - Размислувам! - Па зар со фрлање камења? - Да.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Што ти е дете? - нежно запраша мајка му и стана. - Ништо, - низ солзи одговори Бошко.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Иако тие ја знаеја и за секој случај ја имаа на ум поговорката Што ти носи часот не ти носи годината, но повеќето веруваа дека таа поговорка се однесува на тоа дека не знаеш кога ќе ти пцовиса волот или кога ќе падне град да го столчи и тоа малку што се родило.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
„Тогаш јас не можам да останам овде.“ „Што ти збори, Рози.“
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
„Што направи, бре Бандо, што ти би да пукаш?“ го прашуваа луѓето, но тој молчеше потпрен со грбот на куќата; гледаше вземи и молеше.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
ИВАН: Престани. Станува збор за човек, по ѓаволите. Што ти дава право да зборуваш така...
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Што ти е? Нешто си ми бледа? Да не си болна?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Сега можеш да им речеш сѐ, помисли Змејко. Сѐ, што ти дели душа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Раскажувачот брзо го наоѓаше со своите внимателни, скриени в сенка, очи божем не обрнувајќи внимание на задевките, потфрлуваше зајадливо: - Жената, пријателе, го бара тоа што ти го немаш.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Што ти е, Јоне, ќе се повратам, кај те боли сега, кај те штрека, му велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Еда, што ти стана толку што зина, ѝ велам, и што остана толку зината?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Зошто ти биле вакви желевца, го прашувам Јона, што ти требало штогоде да купуваш?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Да страдам со вас и пак да сум без вас, си мислам, Господе, што ти прегрешив толку многу, си мислам, кому му сторив толку лошо, та сето лошо да се загне по мене, си мислам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Пеј, Велико, пеј, ' ми вика Уља, Смилјанине, лудо дете, пејам, смил ти појас половина, пеј и играј, Велико, ја слушам Уља, сен ти лудо убавина, велам, што ти лице повенало.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Што ти направи, братче Јоне, со страв му вели Уља, јатрва ми, што ти направи, вака да ја мачиш? - Прдна, викнува Јон и луѓето се засмејуваат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ме обесчести. Сега се смееш во себе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Што ти е? Ти си оставена жена, без деца.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Та кога ќе ги додадеш и пустите пари и стока од Антица, како што ти реков: „ништо не го запира да стане и црн ѓавол“!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
- Што ти е, повтори Ѓувезија Дубровска, целата си жива вода. - Ми е страв, повтори Сија Хаџибанова.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
И од тебе ми е страв, повторуваше целата избезумена.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
-Што ти е, праша Ѓувезија Дубровска. -Ми е страв, рече Сија Хаџибанова.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
- Затоа ми е страв и од тебе, рече Сија Хаџибанова.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
„Што ти е. Оче Симеоне?“ го прашаа со млака тага во гласот. „Ништо“, им одговори зачуден од нивната тага. „Зошто?“
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Ние власите најарно знајме шо значи да немаш и да не си навистина на свое, или пак то шо ти следи и го имаш да ти го оспоруват, негират.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Проштевај, драг пријателе, што ти идам ненајавен и вака доцна. Но повеќе не можев да издржам.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
- Добро е, почнуваш да размислуваш онака како што ти налага ситуацијата. Полека стануваш еден од нас Алек.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
„Се трудам околу тебе Винстоне“, рече тој, „затоа што ти вредиш да се трудам.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Изгледаше дека мисли оти е сосем природно што „ тие“ сакаат да те лишат од задоволствата, исто како што ти сакаш да одбегнеш да бидеш фатен.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Џулија се преврте сонливо покрај него, промрморувајќи нешто што можеше да биде „Што ти е?“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Што ти е? Ти се гади ли од нив?“ „Од сите можни ужаси на светот... стаорец!“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Иницијатива, амбулантата каде што ти работеше толку години да го носи твоето име.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
ТРОШЧЕЈКИН: Ама што ти е? Каков е тој тон... Каква е оваа хистерија...
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
„...Пандо, како што ти кажав, до војната беше кмет во селото, ама пошто после времињата се избуричкаа друг за кмет не се изгласа, остана на Панда нам на брезничани да ни биде кмет сѐ до доаѓањето на партизаните.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Што ти згрешив толку, да си ебеш мамата?
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
На кавгата згора се примешаа големците, ѓоа да смират некоја работа, да повеќе ја запалија работата (што ти велаат: „ѓаволот ни ора ни копа, само луѓе скарува“) и туку беше се поткачиле сите да се бијат и да се тераат по таа пуста планина.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
И да знаеш, Пандо, не ме болеше толку добиениот удар со инвалидска патерица и што ти не, колку што ме болеше свеста дека тие удари доаѓаа од соборци, од луѓе со кои крвавев не само во еден ров, со кои сум јадел од една порција со една лажица, ја делев капката вода, догорчето, животот...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Што ти е, сине? – прашуваат загрижено и двајцата.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
ПЕТРИЈА: Леле, мајко! (Се стуткува зад бунарот.) ПОЦКО: Аман, коџабаши, немој!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Не ја знаете ли пословицата: „Пушти си ја ногата колку што ти е чергата“, чергари парталави!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Се засолнуваш зад некое дрво, а не знаеш и тоа што ти мисли.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
18. Оливера Поточка се врати од Чехословачка и прво видување ќе ми рече: — Леле, да знаеш што ти донесов!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Што ти направиле, Војас? — Војна, вели, таква ми била среќата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Нероден Петко! – Возвика Дедо Мраз – што ти сторивме, та што го стори ова со нас?...
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
- Ѝ носат, и не носат - сѐ така се расправаа, најнакрај Мими сепак попушти и мама Злата ѝ ги обу чорапчињата и сандалките, напоменувајќи: - Да знаеш, ова е вака само денес - затоа што ти е прв ден!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Не можеш болка да кажеш, на мајкин роден јазик свој песните што ти пеале над тиха лулка шарена, не можеш да ги запееш, дедовци што ти шепнеле на скут во ропски години не можеш да го повториш.
„Робии“ од Венко Марковски (1942)
Море наполни ми ја порцијата со таа твоја помија и најди некое зрно повеќе. Ти пливаат, море, зрната, како што ти плива умот, море, шутрак шиклест...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Веројатно ова беше заради тоа што Жари исто така, во кралот Иби каде е претставено пропаѓањето на европската цивилизација, често го користи „студенилото” како слика на пропаѓањето: Иби, на пример, забележува, „Толку е студено, што ти пукаат коските”.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Мајка ми извикува: Милке, што ти е? Слушајте со девојчето нешто не е во ред?
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
- Тоа е третата важна работа за која сакав да те видам – прифати Лета.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ти обично уста не затвораш, а тогаш целата беше како загубена. Што ти стана?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Што ти стана? – скокнав и јас по неа, искористувајќи го моментот малку да се приберам од растроеноста што ми ја предизвика спомнувањето на Мартин.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Леле, ако Фрањо ми се пикнал во цртежите и ако ми ги изџвакал!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Биле, - ѝ велам кротко, - кажи, што ти се случи?
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)