што (прил.) - треба (гл.)

Што требаше јас да носам кај Ризван-бег? Таму имаше сѐ, беговска куќа, еден сарај жолтееше како сонце.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Потоа продолжи: „Дали не им ја украдоа водата од Дарван, не им се удри ли зимоска малкуто тутун што го откупи Монополот на трета класа, не плаќале ли маказарчани и другите жители во оваа кааза во времето на Никола Поцо, како што пишува и во царскиот ферман, повеќе данок отколку што треба?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Направивме договор со Мало Виштани да ни дадат шуплив гранит и тие ни дадоа, а ние им дадовме да покосат ливаѓе во Бела Војца колку што требаше да се отплатиме за каменот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Вината, брату, си зборував отворено пред себе си, застанат зад купчето земја, е што не си проценил како што треба.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Во неговото чувствување на човечкиот свет постоеја неговите изискателни авторитети, постоеше тој и амбицијата што требаше да ги задоволи желбите на патријарсите на неговиот живот, што со време станаа и негови желби; и потоа доаѓаа другите, останатите...
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
До пред некој месец се сметаше за избраник на Севишниот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
ОХРИДСКИТЕ МАЈКИ
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Воените аташеа, пак, знаеја дека има непријателски настроени петлиња кои не кукурикаат баш тогаш кога што треба.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Околу пладне, штом ќе е готова летната манџа, и штом ќе се курдиса сонцето како што треба, младите охридски мајки (што не значи дека во Охрид нема од стара мајка деца) ги дотеруваат бебулињата, ги сместуваат удобно во количките кои задолжително имаат чадорче или нешто друго за да им држи сенка, па полека тргнуваат кон езерото.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
На почетокот од бракот сѐ беше како што треба.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
- Еве ми уште една беља! - си рече, застанат така покрај студениот труп на овцата. Не беше начисто што треба да прави.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
И колку таа ќе ја охрабри изненадата Најиспробаната метода што треба да ја навести победата. (Упатените ја паметат опсадата на Троја. Огромниот дрвен коњ.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Но да ја разбереме како што треба намерата на нараторот кога тој го форсира овој парадоксален предлог.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Сигурно се наспавте колку што треба по долгиот и напорен пат!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Значи имаше сѐ што треба да ја краси една привлечна жена.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Еве, и тоа го велам а можам и да додадам дека ако не живееше горе, дури под Сина Скала, сосема сама и издвоена од луѓето, јас ќе најдев начин да ги совладам нашите недоразбирања и да ѝ се приближам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Она што го градат тие, се знае дека е изградено како што треба, од вешти раце раководени од мајсторски умови.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Јас веќе сосема ги имав пленето сите во класот со мојата уметност на разбојот, и бидејќи изведував секакви вратоломни фигури на разбојот, бев еден вид општ херој (освен за Луција, која од инает не ми посветуваше никакво внимание; јас веќе реков дека тој инает тогаш не го сфатив онака како што требаше, како маскирана наклонетост, оти бев во бестрага чесен и неупатен во општествено верификуваните ритуали на маскирање на чувствата, па за мене инаетот значеше – инает и ништо повеќе).
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Никогаш не сум била толку неспретна како тие први денови: сѐ нешто ќе скршев, немаше да направам како што треба и поради тоа уште повеќе се нервирав и станував сѐ полоша.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Таа свирка му помина некако замаглено и цело време погледнуваше во тапанарот, оти му се чинеше дека тапанот се слуша погласно отколку што треба.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Што треба да значи, по ѓаволите, оваа идиотштина?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
„Имал среќа“ се велеше и за некој кој за влакно ја одбегнал смртта, не затоа што бил добар човек кој вредело да поживее, не затоа што на време закочил, или затоа што не се колебал да повика пожарна, туку затоа што бил следен од тој невидлив дух кој му го покажувал патот, оној истиот кој ни става чадор во торбата кога почнува да врне, кој го отвора зеленото светло кога брзаме, кој прави на улица да се судриме со луѓето кои сакаме да ги видиме а да одбегнеме други, кој со нашата рака ги влече правилните животни потези, со еден збор, кој ни помага сѐ да биде како што треба.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Да не биде дебел и скржав, да нема огромен раст, но и не премал, да ја сочува пропорционалноста во сите делови на телото и да има чисто, од ништо ненагрдено лице, ниту со брадавици, ниту со (Боже чувај!) штетни приштеви.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Очите треба да му бидат сиви, способни во зависност од околностите да искажуваат и суровост и милосрдност. Носот, како што треба.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Сеќаваше, нишанејќи, како е исполнет до врвот со една таква наостреност, исто како самиот тој да беше она зрно во неговата цевка, што требаше секој миг да полета натаму.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ти си јак и можеш да му се допреш на сѐ, уште ниеднаш досега не си се почувствувал преборен, кутнат наплешти, и можеш да бегаш од тоа. Но, дали е и тоа како што треба?
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Стојна Стојановска Станав зависник! Прво што правам наутро, варам кафе и барам нов текст од Рада, ако нема денот не ми е како што треба.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Тропаат лажиците и виљушките, ѕвонат гласовите, а нејзе ќе ѝ прокапе некоја солза од радост и среќа, додека ме кара мене дека, ете, лубеницата не сум ја доизладил како што треба, а сто пати ми рекла да донесам уште мраз.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Народот е ослепен и оглувен од страв и треба да му се каже кон кај треба да гледа и што треба да слуша.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Што треба да направам, господин капетане, велам, речете ми и јас ќе го направам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Судеше, кога беше вон од сѐ и над сѐ, некому што личеше на него и што доживуваше или доживеал малку порано нешто што требаше тој да го доживее. Внимаваше.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Ти простувам љубов моја, иако не гледам што треба да ти простам. Јас сум и само јас виновен.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Зошто никаде не е така како што треба!? Во мене ли е проблемот!?
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Биди она што сакаш, а не она што треба.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Тоа требаше дополнително да се разгледа: Единствената мирољубива опција - пријавувањето на проблемите на соодветен општествен орган - отпаѓаше во старт, затоа што требаше да се пријавува кај самата мета...
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Ако му свикаа да се сврти како што треба, џвакаше безволно, споро, како секој залак да го испитува и проверува во устата.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Тоа е, сфати, а јас не се сетив. Стана лесен, срцето му го исполни спокојство - сѐ стана како што требаше да стане.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Чекаше да се увериш дека под челнава коска не ми е сѐ како што треба.“ Полека го притеснуваше кон ѕидот на долгиот ходник и шуштеше несовладиво со силина на зовриена вода.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Отец Симеон тоа го претчувствуваше: „Хирург сте како на сликата на Рембрант?“ Иван мирно објасни: „Сето тоа не е битно за она што треба да разговараме.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Најголемата секција од Одделот за документација, далеку поголема од оваа во која работеше Винсгон, се состоеше од луѓе чија задача беше само да ги пронаоѓаат и да ги собираат сите примероци книги, весници и други документи што беа исправени и што требаше да бидат уништени.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А следниот пат кога ќе дојдеме, ќе донесам малку гипс и ќе ја затворам како што треба.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ама еден ден, сине мајчин, ми се јавува тој, Симон. Што е?, му велам. Што треба?
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Тоа излезе од проста причина што требаше некој настан да се врзе за некоја личност и јас ги зедов оние имиња што ми паднаа во моментот на памет.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Другите работеа а на нив им даваа сѐ што требаше, од ништо немаа истиза, ни тие двајцата, ни внучињата.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
А што треба да ѝ значи ова за жената?
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
„... Ама бургијата на Еда не му се разврте во главата како што треба.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Невозможно, рече, тоа нешто друго не е како што треба, се обиде да се утеши.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Остана така со погледот низ окопот од каде што требаше да се врати Србин и со мислата на Брезница сѐ додека најпосле Србин не се појави со бовча. Пак не се помести од местото.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Му носам на човекот дрва, тој ми дава сѐ што треба.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Не пукнала уште како што треба пролетта, а јас шетам бос: коњот под мене и ете ме в ливада: сите грмушки и ѕитчиња ги прескокнувам собирајќи полжави.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
СЕЛАНЕЦОТ: Е, ујган работа, и да се одморам, зашто нозеве не одат како што треба. (Седнува, повеќе паднува.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Паднеш ли, таа ќе те дочека. Седни и ти, пријателе.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ни кажува што треба да правиме, ни кажува и што не треба.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
ги менуваат имињата на луѓето и на местата, на својот јазик не смееш и да се расплачеш, мртвите да ги испратиш, ако зборот му се украде на јазикот, јазикот може да биде и пресечен и откорнат, мајките им ги затнуваат устите на децата, со раце им ги затвораат, ги задушуваат; од Јужна Грција се сите служби: и учители и попови и полиција, сите ни кажуваат што треба да работиме и колку треба да работиме, но никој не ни кажува како треба да живееме, ама кога ќе победи нашата партија, ќе нема човек на човека роб, ние слободно ќе зборуваме и на својот јазик ќе учиме...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Овчар бил. Еден ден, кога му дошол редот, другарите ги скорнале овците, а тој останал на бачило да го премести трлото, да ги измие каците, да ги испере цедилата и да стори сѐ што требало за да можат вечерата, кога ќе ги измолзат овците, да го спастрат млекото.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
БОРИС: Магијата е добра. Не ја применувам како што треба.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Сиот се растреперив. Што е тоа што се случило и кому се случило та што треба да се јави в милиција?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Воопшто немам намера како монасите или калуѓерките да му го жртвувам своето либидо на бога, може да е токму тоа она светото во нас што треба на вистински начин да го продуховиме...
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Зедов две прашалки, ја зедов и сестра ми за рака, таа уште не можеше да оди како што треба и одвај ја однесов.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Само се прашувам дали мораше да се случи толку драстичен парадокс за да ме натера да дојдам таму каде што треба.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)