Колективното човечко тело се претвори во колективно човечко месо, бившите Југословени денес се - човешко месо. 162 Margina #8-9 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Претставата се трудев да ја догледам, зашто очекував нешто понеобично да се случи, но тоа не стана, освен што сѐ повеќе, со сите свои интими на најчувствителното човечко катче, се разголуваше преразголеното човечко тело и анимализмот на снагата.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Со инвестирањето на уметничкиот код (авторство, избор, реткост, иновативност, естетичност, инсценација) уметникот доволно уверливо ги демонстрира облиците на приклученост на денешниот поединец кон виртуелните машини.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Да споменеме уште, Stelarc врз основа на своето усмерување во перформансот развива и вистинска философија на технолошки модифицираното човечко тело: „Телото изразува недостаток на модуларен дизајн и неговиот премногу активен имунолошки систем ја отежнува размената на органи коишто слабо функционираат.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
На излегување луѓето, поради смалувањето на излезот, прво се веднуваа сѐ повеќе и повеќе но сега лежечки излегуваат низ вратата смалена до страга низ која едно човечко тело едвај може помешечки да се протне.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Погледна повторно кон местото каде што неговиот соборец нагази на мина – чадот се слегна и сега можеше да го види купот од човечко тело, сосема неподвижен.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Лелекањето запре.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Пред себе ги гледаше плеќите на милиционерот кој помина крај скалите и Едо се најде пред човечко тело, одвалено, пласнато на земја.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Се исправи со здрвено човечко тело преку рамо и, несигурно подавајќи ги нозете тргна кон далечните бачилски колиби.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Боженствен дух - во човечко тело - вели дедо попот. Вечерва ќе е и божествена вечера.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Навистина, никој не би помислил дека во чаршафот е завиткано човечко тело.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Истураше пороен дожд, и едвај дваесетина излеговме во паркот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Се слуша паѓањето на човечко тело врз земјата.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Во едно интервју од 1978 пак рече: “Кога би ми рекле дека вечерва ќе умрам, мислам дека би се чувствувал мошне среќно”.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Тоа значи да не бидам во состојба да занемарам дека сум осуден на желбата да потонам во смртта а да не сум во состојба да потонам, и оттаму осуден да бидам и траам”.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Тоа е ужасот на останување во човечко тело чиишто моќи слабеат, тоа е неколку децении долга несоница...
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Наспроти неуморното повикување на смртта, поголемиот дел од Борхесовите читатели се навикнаа на неговата долговечност и на претпоставката дека, ако имал мајка која живеела 99 години и тетка која имала 100 години кога умрела, и тој ќе тргне по нивниот пат и ќе биде стогодишник.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)