човечки (прил.) - историја (имн.)

Сега, на почетокот на информативното доба, дали сме подготвени да ја преземеме својата генетска функција?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Најпосле треба да се спомене и вниманието коешто на телото му го 36 okno.mk посветуваат различните гранки на антропологија, етнологија и етологија, а сите се во голем процут. ÂÂ Дали телото ја загуби моќта на делување и стана имагинација и репрезентација на моќта? ÂÂ Човековото тело во текот на човечката историја, од стојалиште на биологијата, одвај да е променето.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Следното такво подрачје каде што на виделина излегува темата на телото е комплексот прашања поврзан со технолошкиот развој кој телото го опремува со надворешни помагала, продира во него, ги надоместува или подобрува неговите расипани делови, дури може и генетски да го промени.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Нашата „современост“ почнува на нов начин да го гледа „минатото“. (...) Секој кој повеќе му се радува на континуитетот на човечката историја отколку на нејзиното драматично распаѓање, чувствува задоволство кога гледа како среде тнр. техничко столетие се кристализира нешто како модернистички традиционализам! (...)
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Тие различни форми на колективни, политички, законски и културни единици ја обликуваа(т) човечката историја.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Спротивно, волјата за постоење и признавање на нацијата израснува од човечката историја на одредени временски точки и како последица од одредени економски, технолошки и социокултурни трансформации.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Ако нашата генетска функција е да мислиме (computare) произлегува дека вековите и степените на човечката историја, досега, биле стадиуми на ларва или подготвителни стадиуми.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)