цинично (прил.) - се (зам.)

На ова, оние кои беа на чело на промените, цинично се смешкаа.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Го погледнав Х.Х. сожаливо. Тој цинично се насмевна.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Отец Стефан се накашла, погледна во отец Пелазгиј, овој цинично се насмеа и промрморе, така што и логотетот слушна: „Значи јас попусто сум старешина на библиотеката, старешина на небото, морето и земјата!“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)